Ασθένεια φασολιάς Ξηρή σήψη των ριζών

H ασθένεια αυτή είναι σοβαρή παγκοσµίως. Σε φυτά λίγων ηµερών εµφανίζονται στο υποκοτύλιο και στην κεντρική ρίζα στενόµακρα καστανοκόκκινα έλκη που εξαπλούµενα καλύπτουν όλη την επιφάνεια του υπόγειου τµήµατος αλλά σπάνια προχωρούν προς το υπέργειο. Με τον καιρό η κοκκινωπή χροιά γίνεται καστανή και σχηµατίζονται ρυτίδες που διατρέχουν το υποκοτύλιο κατά µήκος. Όταν η βλάβη περιορίζεται µόνο στο φλοιό του υποκοτύλιου το φυτό αναγεννά τους κατεστραµµένους ιστούς και επανέρχεται. Αν όµως η βλάβη προχωρήσει στην κεντρική ρίζα τότε καταστρέφονται σε µεγάλο ποσοστό οι κεντρικές πλάγιες ρίζες και το φυτό παραµένει καχεκτικό. Η ασθένεια στην ρίζα του φυτού είναι πιο έντονη σε ψυχρό και υγρό έδαφος. Όµως λόγο της καταστροφής του ριζικού συστήµατος, τα φυτά υποφέρουν από ξηρασία οπότε το φτωχό και επιφανειακό ριζικό σύστηµα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του φυτού σε νερό µε αποτέλεσµα το θάνατό του. Όταν το παθογόνο εγκατασταθεί στο έδαφος είναι πια αδύνατο να απαλλαγεί από αυτό, αφού µπορεί και επιβιώνει, για πολλά χρόνια, χωρίς την παρουσία φασολιού ή άλλου ψυχανθούς. Η επιβίωση αυτή είναι φθίνουσα και µετά από 6-8 χρόνια αµειψισποράς µπορεί να καλλιεργηθεί πάλι φασολιά µε µειωµένους κινδύνους.