Ποικιλία-2-Αννόνα

Η τσεριμόγια ανήκει στην οικογένεια Annonaceae. Κατάγεται απ' τα υψίπεδα του Περού και Εκουαδόρ, αλλά σήμερα καλλιεργείται σε πολλές περιοχές της τροπικής και υποτροπικής ζώνης. Ως δένδρο αναπτύσσεται ικανοποιητικά, όταν είναι νεαρό, αλλά σιγά-σιγά παρακμάζει βλαστικά και ποτέ δεν αποκτά μεγάλο μέγεθος. Πρακτικά αποβάλλει όλα τα φύλλα κατά το χειμώνα και πολλοί νεαροί βλαστοί και μικρότεροι κλάδοι αποθνήσκουν, και έτσι το δένδρο παρουσιάζει μια ασθενική εμφάνιση μέχρι να εμφανιστούν τα νέα φύλλα και άνθη κατά την άνοιξη. Τα ανοικτοπράσινα φύλλα, μήκους 10-25cm , έχουν κατ' εναλλαγή διάταξη. Τα ευωδιαστά στενά άνθη, μήκους 2.5 cm απαντούν ανά ένα και μερικές φορές ανά 2-3 μαζί σ' ένα κοντό κρεμαστό ανθικό στέλεχος, απέναντι από τα φύλλα των νεαρών βλαστών ή στις ουλές των παλαιών φύλλων σε παλαιότερο ξύλο. Η ωοθήκη δεν είναι επιδεκτική γονιμοποιήσεως κατά την απελευθέρωση της γύρης, επομένως η σταυρεπικονίαση κρίνεται αναγκαία. Ο καρπός είναι συγκάρπιο και το σχήμα του ποικίλλει από κωνικό έως ωοειδές και καμιά φορά ανώμαλο, όταν η γονιμοποίηση των άνθεων είναι ατελής. Έχει μήκος από 7.5-20cm και βάρος 0.5-1kg. Η επιφάνεια του καρπού χαρακτηρίζεται από προεξοχές σπειροειδώς διατεταγμένες. Η σάρκα είναι κρεμ λευκή, μαλακή, γευστική, αρωματική, ελαφρά υπόξινη και περιέχει πολλούς καφετί-μαύρους σπόρους, μήκους 1.2 cm. Πολλά σπορόφυτα και κάποιες ποικιλίες παράγουν, καρπούς κατώτερης ποιότητας. Συνήθως τρώγεται ως νωπός καρπός. Η τσεριμόγια χαρακτηρίζεται απο το φαινόμενο της διχογαμίας και κατά συνέπεια η σταυρεπικονίαση των ανθέων είναι αναγκαία και εξασφαλίζεται με τη συγκαλλιέργεια συνανθουσών και συμβιβαστών ποικιλιών. Η τεχνητή επικονίαση αυξάνει το ποσοστό της καρπόδεσης και βελτιώνει την ανάπτυξη των καρποφύλλων, γι' αυτό κρίνεται αναγκαία. Τα τελευταία χρόνια δοκιμάζονται διάφορα ορμονικά παρασκευάσματα για την παραγωγή παρθενοκαρπικών καρπών. Ο πολλαπλασιασμός της τσεριμόγια γίνεται με σπόρο, αλλά και αγενώς με εμβολισμό (ενοφθαλμισμό ή εγκεντρισμό) των επιθυμητών ποικιλιών σε σπορόφυτα του ίδιου είδους ή με μόσχευμα. Οι πιο γνωστές ποικιλίες είναι οι Maderia, Smoothy, και Spanish. Ως δένδρο η τσεριμόγια είναι ευαίσθητη στους παγετούς και οι κλάδοι σπάζουν εύκολα στους ισχυρούς ανέμους. Είναι λιγότερο ανθεκτική στα υγρά εδάφη απ' ότι τ' άλλα δένδρα. Τόσο τα φύλλα όσο και οι νεαροί βλαστοί μπορεί να θανατωθούν από τις υψηλές θερμοκρασίες, στις οποίες τα εσπεριδοειδή ευδοκιμούν. Ευδοκιμεί σε εδάφη αμμώδη, αμμοπηλώδη, από ιλύ εδάφη ως και σ' αργιλώδη με καλή αποστράγγιση και αερισμό. Είναι λιγότερο ανεκτική στα υγρά εδάφη απ΄ότι τα εσπεριδοειδή, αλλά πιο ανεκτική απο το αβοκάντο. Το pH του εδάφους πρέπει να είναι 5.5-6.5. Επειδή είναι δένδρο επιπολαιόριζο η εφαρμογή εδαφικού επιστρώματος και τα συχνά ποτίσματα το καλοκαίρι κρίνονται αναγκαία. Είναι δένδρο απαιτητικό σε ατμοσφαιρική σχετική υγρασία. Η απόσταση φυτεύσεως των δένδρων κυμαίνεται από 5-6 μέτρα και ο αριθμός αυτών, ανά στρέμμα, ανέρχεται σε 28-40. Τα δένδρα μπαίνουν σε καρποφορία από το τρίτο έτος της ηλικίας τους και από της ανθίσεως μέχρι της συγκομιδής των καρπών απαιτούνται 2-6 μήνες. Είναι δένδρο απαιτητικό σε άζωτο, φώσφορο και κάλιο. Το κλάδεμα συνίσταται στη διαμόρφωση θαμνώδους κυπελλοειδούς σχήματος και αφαίρεση των ξερών και προσβεβλημένων κλάδων. Το αυστηρό κλάδεμα μειώνει την ανθοφορία και καρποφορία των δένδρων περισσότερο απ' ότι στα εσπεριδοειδή. Το μέτριο ετήσιο κλάδεμα δεν επηρεάζει την νέα βλάστηση να σχηματίσει άνθη και επιπλέον αυξάνει το μέγεθος των καρπών. Ο καρπός είναι ώριμος όταν αποκτήσει πρασινοκίτρινο χρωματισμό. Διατηρείται για 3 εβδομάδες στους 10⁰C, αλλά είναι ευαίσθητος σε χαμηλότερες θερμοκρασίες.