Σπορά και στρωμάτωση πεπονιάς θερμοκηπίου

Είναι δυνατόν να ακολουθηθούν δυο τελείως διαφορετικές μέθοδοι σποράς στην πεπονιά. Η απευθείας σπορά στο έδαφος του θερμοκηπίου και η σπορά σε ατομικά γλαστράκια σε σπορείο, και στη συνέχεια η μεταφύτευση των νεαρών φυτών στο έδαφος του θερμοκηπίου. Η απευθείας σπορά εφαρμόζεται σε πολύ περιορισμένη κλίμακα, στις περιπτώσεις που η σπορά γίνεται σε εποχή που η θερμοκρασία εδάφους και αέρα είναι ευνοϊκές για τη βλάστηση και ανάπτυξη του φυτού (αργά την άνοιξη -καλοκαίρι, νωρίς το φθινόπωρο) και το θερμοκήπιο είναι ελεύθερο και καλά προετοιμασμένο. Στις πλείστες όμως των περιπτώσεων η πρακτική που εφαρμόζεται είναι η προετοιμασία των φυτών σε σπορείο και η μεταφύτευση. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στις διαδικασίες που προβλέπει η μέθοδος αυτή. Η πεπονιά είναι από τα λαχανικά που παρουσιάζουν δυσκολίες στη μεταφύτευση. Τα νεαρά φυτά αργούν πολύ να συνέλθουν μετά από τραυματισμό του ριζικού τους συστήματος και συνήθως δεν επιβιώνουν εάν μεταφυτευτούν γυμνόρριζα, γιατί οι ρίζες δεν αναπληρώνονται εύκολα μετά τη ριζοκοπή της μεταφύτευσης, ενώ το υπέργειο τμήμα του νεαρού φυτού αναπτύσσεται δυσανάλογα σε σύγκριση με το υπόγειο, με αποτέλεσμα τη διαταραχή της ισορροπίας μεταξύ ρίζας-βλαστού. Για το λόγο αυτό, η προετοιμασία των νεαρών φυτών της πεπονιάς πρέπει να γίνει με τρόπο ώστε να μην διαταραχτεί το ριζικό σύστημα κατά τη μεταφύτευση. Συνήθως ακολουθούνται δυο διαδικασίες: Η πιο απλή είναι η σπορά απευθείας σε ατομικό γλαστράκι και η άλλη είναι η προσωρινή στρωμάτωση σε κιβώτιο σποράς με τύρφη ή τύρφη+άμμο μέχρι την ανάπτυξη ριζιδίου μήκους 5-10 χλστ., και η μεταφύτευση στη συνέχεια του προβλαστημένου σπόρου σε ατομικά γλαστράκια ή κύβους εδάφους κ.λπ. Η δεύτερη μέθοδος πλεονεκτεί της πρώτης στο ότι μεταφυτεύονται προβλαστημένοι σπόροι, που είναι σίγουρο ότι θα δώσουν φυτά και έτσι αποφεύγονται κενά στα γλαστράκια, και επίσης σημαντικός λόγος είναι ότι το κιβώτιο σποράς μπορεί να τοποθετηθεί για προβλάστηση σε χώρο με ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας για βλάστηση του σπόρου της πεπονιάς, με αποτέλεσμα τη συντόμευση του χρόνου βλάστησης και την εξοικονόμηση ενέργειας, όταν η εποχή βέβαια σποράς δεν είναι δεν είναι ευνοϊκή. Στην απευθείας σπορά στο γλαστράκι μπορεί να τοποθετηθούν περισσότεροι από ένας σπόροι, ιδίως όταν πρόκειται για κοινή ποικιλία, που το κόστος του σπόρου είναι χαμηλό. Τα γλαστράκια που χρησιμοποιούνται έχουν συνήθως διάμετρο 8-10 εκ. και είναι κατασκευασμένα από πλαστικό, τύρφη, χαρτί και άλλα υλικά. Το μέγεθος της γλάστρας, βέβαια, εξαρτάται πολύ και από το χρονικό διάστημα που θα μείνουν τα φυτά στο σπορείο. Για παράδειγμα, όταν η μεταφύτευση πρόκειται να γίνει σε θερμαινόμενο θερμοκήπιο είναι προτιμότερο, από οικονομικής πλευράς, τα φυτά να παραμείνουν στο σπορείο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να χρησιμοποιούνται γλαστράκια με μεγαλύτερη διάμετρο. Τα γλαστράκια γεμίζονται με ένα κατάλληλο υπόστρωμα με τύρφη και άμμο, και ίσως και άλλα υλικά. Η άμμος είναι αναγκαία για να βοηθά στην καλή στράγγιση του υποστρώματος. Ένα κατάλληλο υπόστρωμα μπορεί να παρασκευαστεί με την ανάμιξη ίσων όγκων τύρφης και χονδρής άμμου (απαλλαγμένης αλάτων). Στο κάθε κυβικό μέτρο του μίγματος προστίθενται 400g νιτρικό κάλι, 700g υπερφωσφορικό και 3.000g ασβεστόπετρα. Αντί για ατομικά γλαστράκια, χρησιμοποιούνται σήμερα όλο και σε μεγαλύτερη έκταση οι κύβοι εδάφους. Η προβλάστηση των σπόρων σε κιβώτια σποράς ταιριάζει περισσότερο με τη χρήση των κύβων εδάφους και στην περίπτωση των κύβων εδάφους το μέγεθός τους εξαρτάται από την διάρκεια παραμονής των φυτών στο σπορείο. Κατά τη σπορά σε ατομικά γλαστράκια, τοποθετείται ένας ή περισσότεροι σπόροι στην επιφάνεια του υποστρώματος, το οποίο έχει ποτιστεί από την προηγούμενη ημέρα για να είναι υγρό, και πιέζονται σε βάθος 1-1,5 εκ. Σημειώνεται ότι, κατά τη βλάστηση του σπόρου της πεπονιάς, οι κοτυληδόνες εξέρχονται από το έδαφος, όπως ακριβώς συμβαίνει με την αγγουριά, την κολοκυθιά και την καρπουζιά. Πρόσφατα, στον πολλαπλασιασμό της πεπονιάς και άλλων λαχανικών χρησιμοποιούνται δίσκοι από πλαστικό ή φελιζόλ με κυψελίδες διαφόρων μεγεθών, οι οποίοι γεμίζουν με υπόστρωμα και οι σπόροι τοποθετούνται και καλύπτονται ένας σε κάθε κυψελίδα.

Εμβολιασμός σε ανθεκτικά υποκείμενα Και στην περίπτωση της καλλιέργειας της πεπονιάς στο έδαφος για την αντιμετώπιση των παθογόνων εδάφους είναι ανάγκη τα καλλιεργούμενα υβρίδια και οι ποικιλίες να εμβολιαστούν σε ανθεκτικά υποκείμενα. Σήμερα σε εμπορική κλίμακα χρησιμοποιούνται τα ίδια υποκείμενα, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται στην καρπουζιά. (ΤΖ 148 F1, RS 841 F1, Power F1 κ.α.) όλα υβρίδια μεταξύ του C. moschata x C. maxima. Δυσκολίες για την εξεύρεση κατάλληλου υποκειμένου παρουσιάστηκαν στη ντόπια ποικιλία "Αργίτικο", ο γονότυπος της οποίας δεν φαίνεται να έχει ικανοποιητική συγγένεια με τα γνωστά υποκείμενα που χρησιμοποιούνται στην καρπουζιά και αγγουριά. Στο εργαστήριο των Κηπευτικών Καλλιεργειών του Γ.Π.Α. ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια μια ερευνητική προσπάθεια για εξεύρεση κατάλληλου υποκειμένου τόσο για το πεπόνι "Αργίτικο" όσο και για το υβρίδιο "Galia F1", και την ποικιλία "Dikti". Τα αποτελέσματα των πειραμάτων της χρονιάς 2000 έδειξαν ότι και τα τρία υποκείμενα που χρησιμοποιήθηκαν, το ΤΖ 148 F1, το Power F1 και το άγριο είδος Citrullus colocynthis (L) Schard που αυτοφύεται σε περιοχές της Κύπρου έδωσαν πολύ καλά αποτελέσματα. Μελετήθηκαν τα υποκείμενα "ΤΖ 148" και "Mamouth" (εμπορικά υβρίδια των Cucurbita maxima x C. moschata) καθώς και της ελληνικής ντόπιας ποικιλίας "Καλκαπάκι" ( C. moschata L.) σε συνδυασμό με τις ποικιλίες πεπονιάς "Θράκη", "Peplo", "Λευκό Αμύντεο" και "Κόκκινη μπανάνα". Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των υποκειμένων στις αποδόσεις, στο μέσο βάρος του καρπού και το πάχος του μεσοκαρπίου αντίθετα υπήρξαν αρνητικές διαφορές στη γεύση και την υφή της σάρκας των καρπών. Ικανοποιητικά αποτελέσματα επιβιώσης με την ποικιλία "Λευκό Αμύντεο" έδωσε το ντόπιο υποκείμενο "Καλκαπάκι", ενώ οι άλλες ποικιλίες που δοκιμάστηκαν είχαν πολύ μικρό ποσοστό επιβίωσης (=χαμηλή συμβατότητα). Οι τεχνικές του εμβολιασμού που συνιστώνται για την πεπονιά και οι συνθήκες που πρέπει να επικρατούν κατά και μετά τον εμβολιασμό μέχρι τη μεταφύτευση είναι οι ίδιες όπως έχουν περιγραφεί για την καρπουζιά.