Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ζαχαρούχο σόργο"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Γραμμή 10: Γραμμή 10:
  
 
{{{top_heading|==}}}[[Προσαρμοστικότητα - Περιβαλλοντικές απαιτήσεις]]{{{top_heading|==}}}
 
{{{top_heading|==}}}[[Προσαρμοστικότητα - Περιβαλλοντικές απαιτήσεις]]{{{top_heading|==}}}
 
+
Το ζαχαρούχο σόργο είναι ιθαγενές φυτό των τροπικών περιοχών, προσαρμόζεται όμως και στις εύκρατες περιοχές.
 +
Κλίμα
 +
Ως φυτό των θερμών κλιμάτων, το ζαχαρούχο σόργο είναι ευαίσθητο στις χαμηλές θερμοκρασίες και η προσαρμοστικότητα του στα βόρεια ψυχρά κλίματα είναι μικρή. Οι ελάχιστες θερμοκρασίες για τη βλάστηση του σπόρου είναι 10<sup>0</sup>C και για την ανάπτυξη 15<sup>0</sup>C. Οι άριστες θερμοκρασίες ανάπτυξης είναι 27-30<sup>0</sup>C. Το ζαχαρούχο σόργο ανέχεται τις υψηλές θερμοκρασίες καλύτερα από πολλά άλλα σιτηρά. Τα σόργα γενικά (και το ζαχαρούχο σόργο) θεωρούνται από τα πιο ανθεκτικά φυτά στην ξηρασία. Για το λόγο αυτό, το σόργο συχνά αποκαλείται καμήλα των φυτών της μεγάλης καλλιέργειας. Την ανθεκτικότητά του στην ξηρασία το σόργο την οφείλει στο πλούσιο, θυσανώδες ριζικό του σύστημα και κυρίως στις δευτερογενείς ή κύριες ρίζες που εκτείνονται οριζόντια σε μεγάλη απόσταση, μεγαλύτερη από 1 μέτρο και φτάνουν σε βάθος 1,80 μέτρα. Την οφείλει ακόμη στους μηχανισμούς ρύθμισης της διαπνοής, τους οποίους διαθέτει (συστροφή των φύλλων σε περιόδους ξηρασίας κ.α.).
 +
Έδαφος
 +
Το ζαχαρούχο σόργο μπορεί να αναπτύσσεται με επιτυχία σε όλους τους τύπους των εδαφών, όπως τα βαριά αργιλώδη, τα μέσης σύστασης , τα ασβεστούχα και τα πλούσια σε οργανική ουσία. Ανέχεται εδάφη ελαφρώς αλκαλικά, με περίσσεια αλάτων και εδάφη με μέτριες συνθήκες στράγγισης. Το pH των εδαφών στα οποία μπορεί να καλλιεργηθεί το ζαχαρούχο σόργο κυμαίνεται από 5,5-8,5.<ref name="Ζαχαρούχο σόργο"/>
 
{{{top_heading|==}}}[[Τεχνική καλλιέργειας]]{{{top_heading|==}}}
 
{{{top_heading|==}}}[[Τεχνική καλλιέργειας]]{{{top_heading|==}}}
  

Αναθεώρηση της 10:28, 19 Νοεμβρίου 2015

Οικονομική σημασία

Ιστορικά, ο κύριος σκοπός καλλιέργειας του ζαχαρούχου σόργου, που αναπτύσσεται σε ορισμένες τροπικές και υποτροπικές περιοχές ήταν η παραγωγή σιροπιού. Προσπάθειες που έγιναν κατά καιρούς για την ανάπτυξη βιομηχανίας παραγωγής ζάχαρης από το σόργο, δεν στέφθηκαν με επιτυχία, εξαιτίας κυρίως ορισμένων δυσκολιών και περιορισμών στην εξαγωγή, με αποτέλεσμα το κόστος να είναι υψηλότερο από εκείνο της ζάχαρης που παράγεται από τα ζαχαρότευτλα ή το ζαχαροκάλαμο.[1]

Χρησιμότητα - Τεχνολογική σημασία

Το ζαχαρούχο σόργο δοκιμάζεται σήμερα ως μια καλλιέργεια που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ενέργειας, αλλά και στη βιομηχανία, εξαιτίας των υψηλών αποδόσεων του σε βιομάζα και των διαλυτών του ζαχάρων. Αμέσως μετά τη συγκομιδή, τα στελέχη μεταφέρονται στον κατάλληλο βιομηχανικό χώρο όπου συμπιέζονται για το διαχωρισμό ζαχαρούχου χυμού και υποπροϊόντων (υπολείμματα). Μετά το διαχωρισμό, ο χυμός προωθείται σε ειδικούς χώρους (λεκάνες) στους οποίους γίνεται ζύμωση με τη βοήθεια ζυμών. Με τη διαδικασία αυτή, παράγεται αιθυλική αλκοόλη που χρησιμοποιείται ως καύσιμο αυτοκινήτων, είτε αυτούσια είτε σε ανάμιξη με βενζίνη.[1]

Περιγραφή του φυτού

Το ζαχαρούχο σόργο ανήκει στην οικογένεια των αγροστωδών και στο γένος του σόργου. Το ριζικό του σύστημα είναι θυσανώδες, πλούσια δικτυωμένο στο έδαφος. Κάτω από ευνοϊκές συνθήκες ανάπτυξης, από κόμβους του στελέχους, που βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, δημιουργούνται ισχυρές εναέριες ρίζες, που βοηθούν στη στήριξη του φυτού και περιορίζουν τους κινδύνους πλαγιάσματος. Τα φυτά του ζαχαρούχου σόργου φτάνουν σε ύψος μέχρι 4 μέτρα. Τα στελέχη μοιάζουν με τα στελέχη του αραβόσιτου. Ο ζαχαρούχους χυμός βρίσκεται στην εντεριώνη των στελεχών. Από τη βάση του κεντρικού στελέχους εκφύονται δευτερεύοντα στελέχη (αδέλφια), τα οποία πολύ γρήγορα, αναπτύσσουν δικό τους ριζικό σύστημα, παραμένουν όμως οργανικά συνδεμένα με το κεντρικό στέλεχος. Κατά τα λοιπά ισχύουν όσα αναφέρονται στην περιγραφή του σόργου. [1]

Βιολογικός κύκλος

Ο βιολογικός κύκλος του φυτού είναι ο ίδιος με το βιολογικό κύκλο των ανοιξιάτικων σιτηρών ιδιαίτερα μ' αυτό του σόργου και του αραβόσιτου.[1]

Προσαρμοστικότητα - Περιβαλλοντικές απαιτήσεις

Το ζαχαρούχο σόργο είναι ιθαγενές φυτό των τροπικών περιοχών, προσαρμόζεται όμως και στις εύκρατες περιοχές. Κλίμα Ως φυτό των θερμών κλιμάτων, το ζαχαρούχο σόργο είναι ευαίσθητο στις χαμηλές θερμοκρασίες και η προσαρμοστικότητα του στα βόρεια ψυχρά κλίματα είναι μικρή. Οι ελάχιστες θερμοκρασίες για τη βλάστηση του σπόρου είναι 100C και για την ανάπτυξη 150C. Οι άριστες θερμοκρασίες ανάπτυξης είναι 27-300C. Το ζαχαρούχο σόργο ανέχεται τις υψηλές θερμοκρασίες καλύτερα από πολλά άλλα σιτηρά. Τα σόργα γενικά (και το ζαχαρούχο σόργο) θεωρούνται από τα πιο ανθεκτικά φυτά στην ξηρασία. Για το λόγο αυτό, το σόργο συχνά αποκαλείται καμήλα των φυτών της μεγάλης καλλιέργειας. Την ανθεκτικότητά του στην ξηρασία το σόργο την οφείλει στο πλούσιο, θυσανώδες ριζικό του σύστημα και κυρίως στις δευτερογενείς ή κύριες ρίζες που εκτείνονται οριζόντια σε μεγάλη απόσταση, μεγαλύτερη από 1 μέτρο και φτάνουν σε βάθος 1,80 μέτρα. Την οφείλει ακόμη στους μηχανισμούς ρύθμισης της διαπνοής, τους οποίους διαθέτει (συστροφή των φύλλων σε περιόδους ξηρασίας κ.α.). Έδαφος Το ζαχαρούχο σόργο μπορεί να αναπτύσσεται με επιτυχία σε όλους τους τύπους των εδαφών, όπως τα βαριά αργιλώδη, τα μέσης σύστασης , τα ασβεστούχα και τα πλούσια σε οργανική ουσία. Ανέχεται εδάφη ελαφρώς αλκαλικά, με περίσσεια αλάτων και εδάφη με μέτριες συνθήκες στράγγισης. Το pH των εδαφών στα οποία μπορεί να καλλιεργηθεί το ζαχαρούχο σόργο κυμαίνεται από 5,5-8,5.[1]

Τεχνική καλλιέργειας

Ποικιλίες του ζαχαρούχου σόργου

Εχθροί και Ασθένειες

Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Φυτά Μεγάλης Καλλιέργειας Τόμος II "Ειδικότητα: Φυτικής Παραγωγής", Αυγουλάς Χρήστος, Ποδηματάς Κων/νος, Παπαστυλιανού Παναγιώτα, Καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.