Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ρεβιθιά"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
(Σχετικές σελίδες)
Γραμμή 29: Γραμμή 29:
  
 
<ref name="Καλλιέργεια ρεβυθιάς"/>
 
<ref name="Καλλιέργεια ρεβυθιάς"/>
 +
 +
<ref name="Ασθένειες ρεβυθιάς"/>
  
 
==Σχετικές σελίδες==
 
==Σχετικές σελίδες==
Γραμμή 53: Γραμμή 55:
  
 
<ref name="Καλλιέργεια ρεβυθιάς"> [{{#show: Ιστοσελίδα Φτιάχνω μόνος μου/Καλλιέργεια ρεβυθιού| ?has link}} Καλλιέργεια ρεβυθιάς]  </ref>
 
<ref name="Καλλιέργεια ρεβυθιάς"> [{{#show: Ιστοσελίδα Φτιάχνω μόνος μου/Καλλιέργεια ρεβυθιού| ?has link}} Καλλιέργεια ρεβυθιάς]  </ref>
 +
 +
<ref name="Ασθένειες ρεβυθιάς"> "Εχθροί και ασθένειες Ψυχανθών", Υπουργείο Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Τμήμα Γεωργίας, Λευκωσία-Κύπρος, Έκδοση 19/2009. </ref>
  
 
</references>
 
</references>

Αναθεώρηση της 09:28, 5 Σεπτεμβρίου 2013

Γενικά στοιχεία

Πρόκειται για μονοετές, [1] ποώδες, αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό. Η ρεβιθιά ανήκει στην υποοικογένεια των ψυχανθών. Είναι θάμνος που δύσκολα ξεπερνά τα 60 εκατοστά, καλλιεργείται για τα σπόρια του τα ρεβίθια και ως κτηνοτροφή. Έχει την επιστημονική ονομασία Cicer arietinum - Ερέβινθος ο κοινός, Ερέβινθος ο κριόμορφος. Συναντάται επίσης και η ονομασία Ερέβινθος ο κριόμορφος, πιστή μετάφραση της λατινικής ονομασίας του είδους Cicer arietinum η οποία οφείλεται στο σχήμα του σπόρου του φυτού που θυμίζει κεφάλι κριαριού. Η καταγωγή της ρεβιθιάς είναι από την Ασία και σήμερα καλλιεργείται σε πολλές χώρες της νότιας Ευρώπης, της Ασίας και της νότιας και κεντρικής Αμερικής. Τα φύλλα της είναι πτερωτά, σύνθετα και έχουν πολλά μικρότερα φυλλάρια στρογγυλά, ανοιχτοπράσινα με μικροσκοπικά δόντια στις άκρες. Τα άνθη της είναι μικρά, λευκού κόκκινου ή ροζ χρώματος και φύονται στις μασχάλες των κλαδιών ανά ένα. Οι καρποί είναι πεπλατυσμένοι στα πλάγια και κάθε ένας από αυτούς περιέχει 1-2 σπόρια, τα γνωστά ρεβίθια.

Τα ρεβίθια καταναλώνονται βραστά ή μαγειρευτά ως όσπρια, καβουρντισμένα ως ξηροί καρποί (τα γνωστά στραγάλια), γίνονται θρεπτικά άλευρα και μετά από επεξεργασία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υποκατάστατο του καφέ. Είναι πλούσια σε φώσφορο, μαγνήσιο, ασβέστιο και σίδηρο καθώς και βιταμίνες Β, Κ, Ε, και C.

Η ρεβιθιά είναι εξαιρετικά ανθεκτική στην ξηρασία και αποδίδει καλά σε φτωχά εδάφη χωρίς ιδιαίτερες περιποιήσεις. Πολλαπλασιάζεται με σπορά κατά τους φθινοπωρινούς κυρίως μήνες. Στην Ελλάδα καλλιεργούνται 150.000 στρέμματα, κυρίως στη Στερεά Ελλάδα, τη Θράκη και τη Μακεδονία. Η Ινδία είναι πρώτη στον κόσμο σε παραγωγή ρεβιθιών. Ακολουθούν η Ισπανία, η Αλγερία, η Ιταλία, η Αίγυπτος, η Αργεντινή και η Ελλάδα.

Εδαφοκλιματικές συνθήκες ρεβυθιάς

Εδαφοκλιματικές συνθήκες ρεβυθιάς

Ποικιλίες

Στην Ελλάδα καλλιεργούνται σήμερα τα μεγάλα και μέτρια σε μέγεθος ρεβίθια με χρώμα ανοιχτό έως σκούρο κίτρινο ή κιτρινοκαφέ. Με κριτήριο το μέγεθος του σπόρου οι καλλιεργούμενες ποικιλίες ρεβιθιών[2] διακρίνονται στις ακόλουθες τρεις κατηγορίες.

  • Μικρόσπερμα ρεβίθια, με βάρος 1000 σπόρων μικρότερο από 350 γραμμάρια ή διάμετρο σπόρων 5,5-7,5 χιλιοστά.
  • Μεσόσπερμα ρεβίθια, με βάρος 1000 σπόρων μεταξύ 350 και 450 γραμμαρίων ή διάμετρο σπόρων 7,5-8,5 χιλιοστά.
  • Μεγαλόσπερμα ρεβίθια με βάρος 1000 σπόρων μεγαλύτερο από 450 γραμμάρια ή διάμετρο μεγαλύτερη από 8,5 χιλιοστά.

Οι ποικιλίες ρεβιθιού που είναι γραμμένες στον ελληνικό εθνικό κατάλογο ποικιλιών είναι οι: Θήβα, Γαύδος, Κερύνεια και Αμοργός.

Πληροφοριακά στοιχεία

Ποικιλίες Ρεβιθιά
Ποικιλία ρεβιθιάς Αμοργός
Ποικιλία ρεβιθιάς Γαύδος
Ποικιλία ρεβιθιάς Θήβα
Ποικιλία ρεβιθιάς Κερύνεια
Ποικιλίες ρεβιθιάς
Ρεβιθιά
Ασθένειες Ρεβιθιά
Ασθένεια μηδικής Φουζαρίωση
Ασθένεια ρεβιθιάς Αλτερναρίαση
Ασθένεια ρεβιθιάς Ασκοχύτωση
Ασθένεια ρεβιθιάς Ριζοκτόνια
Ασθένεια ρεβιθιάς Σκληρωτινίαση
Ασθένεια ρεβιθιάς Σκωρίαση
Ασθένεια ρεβιθιάς Φουζαρίωση
Ασθένεια ρεβιθιάς Ωίδιο
Ασθένειες μηδικής
Ασθένειες ρεβιθιάς
Εχθροί Ρεβιθιά
Εχθροί ρεβιθιάς
Εχθρός ρεβιθιάς Βρούχος
Εχθρός ρεβιθιάς Θρίπας
Εχθρός ρεβιθιάς Λιριόμυζα
Εχθρός ρεβιθιάς Πράσινο σκουλήκι
Προϊόν
Ρεβίθι
Τύπος εδάφους
Αμμώδη εδάφη
Αργιλώδη εδάφη
Ασβεστώδη εδάφη

Ευδοκιμεί στις περιοχές

Περιοχή
Νομός Φθιώτιδος
Νομός Χαλκιδικής
Νομός Λαρίσης
Νομός Καστοριάς
Νομός Κοζάνης
Νομός Φλωρίνης
Νομός Βοιωτίας
Νομός Γρεβενών
Νομός Καβάλας
Νομός Τρικάλων
Νομός Κιλκίς
Νομός Σερρών
Νομός Ευβοίας
Νομός Θεσσαλονίκης
Νομός Έβρου
Νομός Αρκαδίας
Νομός Αιτωλοακαρνανίας
Νομός Κορινθίας
Νομός Ηρακλείου
Νομός Αχαΐας
Νομός Ηλείας
Νομός Αττικής
Νομός Λευκάδος
Νομός Ιωαννίνων
Νομός Πρεβέζης
Νομός Καρδίτσης
Νομός Μαγνησίας
Νομός Δράμας
Νομός Ημαθίας
Νομός Πέλλης
Νομός Πιερίας
Νομός Ξάνθης
Νομός Ροδόπης
Νομός Λέσβου
Νομός Λασιθίου
Νομός Ρεθύμνης
Νομός Χανίων
Νομός Λακωνίας
Νομός Μεσσηνίας
Νομός Αργολίδας
Νομός Ευρυτανίας
Νομός Φωκίδος
Νομός Κεφαλληνίας
Νομός Άρτης
Νομός Θεσπρωτίας
Νομός Δωδεκανήσου
Νομός Κυκλάδων
Νομός Χίου

[3]

[4]

Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

  1. Ρεβιθιά
  2. "Ελληνικές ποικιλίες οσπρίων", Ελληνικός Γεωργικός Οργανισμός "Δήμητρα", Γενική Διεύθυνση Αγροτικής Έρευνας, Ινστιτούτο Κτηνοτροφικών Φυτών και Βοσκών Λάρισας, Απρίλιος 2012.
  3. Καλλιέργεια ρεβυθιάς
  4. "Εχθροί και ασθένειες Ψυχανθών", Υπουργείο Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Τμήμα Γεωργίας, Λευκωσία-Κύπρος, Έκδοση 19/2009.

Σύνδεσμοι