Ασθένειες πράσου

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 13:35, 7 Ιουλίου 2015 υπό τον P chasapis (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Περονόσπορος

Ο μύκητας (Perospora destructor) προσβάλλει όλα τα μέρη του φυτού. Εάν το χρησιμοποιούμενο κοκκάρι είναι ήδη μολυσμένο τότε το σχηματιζόμενο φυτό παρουσιάζει νανισμό, παραμορφώσεις στα φύλλα και ανοιχτό πράσινο έως κίτρινο χρωματισμό στα φύλλα. Η μόλυνση μπορεί να ξεκινήσει και με τη βοήθεια των κονιδίων του μύκητα, μέσω του ανέμου. Πάνω στα φύλλα εμφανίζονται λευκές κηλίδες και τελικά ξηραίνονται από την κορυφή προς τη βάση.

Για την αντιμετώπιση του περονόσπορου εφαρμόζουμε 3ετή αμειψισπορά με φυτά που δεν ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Απομακρύνουμε προσβεβλημένα φύλλα της βάσης και καταστρέφουμε τα υπολείμματα της καλλιέργειας. Σε έντονες προσβολές ψεκάζουμε με επιτρεπόμενα χαλκούχα σκευάσματα. Λαμβάνουμε μέτρα για την καλύτερη στράγγιση του εδάφους και αυξάνουμε τις αποστάσεις μεταξύ των φυτών για τον καλύτερο αερισμό τους. Χρησιμοποιούμε μόνο υγιές κοκκάρι ή σπόρο για πολλαπλασιασμό, καθώς δε μεταφέρεται η ασθένεια με το σπόρο. Υδαρείς βολβοί ή βολβοί με κηλίδες καλό είναι να αποφεύγονται. Προληπτικά τα κοκκάρια μπορούν να εκτίθενται στον ήλιο για 12 ημέρες.





Σκληρωτίαση

Τα φυτά προσβάλλονται από τον Sclerotium cepivorum σε όλα τα στάδια ανάπτυξής τους. Αρχικά προσβάλλονται τα παλαιότερα φύλλα, με το έλασμα να κιτρινίζει και στη συνέχεια να ξηραίνεται από την κορυφή προς τη βάση τους. Τα προσβεβλημένα φύλλα παρουσιάζουν σήψη στη βάση τους. Πάνω σε όλους τους προσβεβλημένους ιστούς σχηματίζεται πλούσιο λευκό μυκήλιο.

Η ασθένεια αναπτύσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας του εδάφους και για αυτό κύριο μέτρο πρόληψης αποτελεί η αποφυγή υπερβολικής υγρασίας στο έδαφος. Η εφαρμογή 3-4ετούς αμειψισποράς και η απομάκρυνση των προσβεβλημένων φυτών μειώνουν αρκετά την πιθανότητα εμφάνισης της ασθένειας. Ακόμα το χρησιμοποιουμένο κοκκάρι πρέπει να είναι απολυμασμένο και η ηλιοαπολύμανση κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών μπορεί να μειώσει αισθητά πιθανά την εκδήλωση της ασθένειας.





Σκληρωτίνια

Η σκληρωτίνια (Sclerotinia sclerotiorum) προκαλείται σάπισμα στη περιοχή του λαιμού του φυτού. Στα σημεία προσβολής και κάτω από συνθήκες υπερβολικής υγρασίας σχηματίζεται περιοχή λευκού χρώματος (μικκύλιο) με μαύρα στίγματα (σπόρια του μύκητα). Η ασθένεια αναπτύσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας του εδάφους και για αυτό κύριο μέτρο πρόληψης αποτελεί η αποφυγή υπερβολικής υγρασίας στο έδαφος. Η εφαρμογή 3-4ετούς αμειψισποράς και η απομάκρυνση των προσβεβλημένων φυτών μειώνουν αρκετά την πιθανότητα εμφάνισης της ασθένειας.





Ανθράκωση

Η ασθένεια προσβάλλει κυρίως τις βάσεις των παλιών φύλλων και οφείλεται στον μύκητα Colletotrichum circinans. Στα προσβεβλημένα σημεία σχηματίζονται κηλίδες σκούρου χρώματος και κάτω από συνθήκες υψηλής υγρασίας σχηματίζονται λευκού χρώματος σπόρια. Ο μύκητας υπάρχει στο έδαφος και συνθήκες υψηλής υγρασίας στο έδαφος ή η βροχή συντελούν στη διασπορά της ασθένειας. Άριστη θερμοκρασία για την ανάπτυξη της ασθένειας είναι 13-25oC. Οι ποικιλίες με κίτρινους ή κόκκινους χιτώνες παρουσιάζουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα από τις ποικιλίες με λευκούς εξωτερικούς χιτώνες. Συνθήκες υψηλής υγρασίας πρέπει να αποφεύγονται μετά τη συγκομιδή των βολβών.





Σκωρίαση

Από τον μύκητα Puccinia allii προσβάλλονται τα φύλλα και το ψευδοστέλεχος του πράσου. Η προσβολή εκδηλώνεται με την παρουσία ανοιχτού καστανού και στη συνέχεια σκουρότερου χρωματισμού στίγματα ή κηλίδες. Η καταστροφή των υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας κρίνεται σημαντικός παράγοντας μείωσης της πιθανότητας εμφάνισης της ασθένειας. Στα πλαίσια της βιολογικής καταπολέμησης του μύκητα, έχει χρησιμοποιηθεί και ο μύκητας Bacillus cereaus , καθώς παρεμποδίζει πλήρως τη βλάστηση των σπορίων του μύκητα.





Βοτρύτης

Ο μύκητας (Botrytis cinerea) προκαλεί ζημιές κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των φυτών. Κυρίως προσβάλλονται τα νεαρά φυτάρια στην περιοχή του λαιμού και λίγο μετά από την έξοδο τους από το έδαφος. Σε φυτά μεγαλύτερης ηλικίας προκαλεί το σχηματισμό μαύρων στιγμάτων στην επιφάνεια των φύλλων και στη συνέχεια κηλιδώσεις ή ξηράνσεις στις κορυφές.

Η πρόσληψη στηρίζεται στην εφαρμογή μέτρων που θα μειώνουν την υπερβολική υγρασία του εδάφους, όπως την αραιή φύτευση και τον προσανατολισμό των γραμμών φύτευσης από βορρά πρός νότο. Επιπλέον, προληπτικό μέτρο είναι η καταστροφή των προσβεβλημένων φυτών. Ακόμα μπορεί να χρησιμοποιηθούν ψεκασμοί με το βιολογικό σκεύασμα Trichodex 20 wp και με έναρξη ψεκασμού με την εμφάνιση της προσβολής.




[1]

Βιβλιογραφία

  1. Πράσο, του Χαράλαμπου Θανόπουλου, MSc Γεωπόνος Εργαστήριο Κηπευτικών Καλλιεργειών, Αθήνα 2008.]