Κολικός αλόγου

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 07:15, 24 Μαΐου 2013 υπό τον K kaponi (Συζήτηση)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Άλογο προσβεβλημένο από κολικό

Ο κολικός είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον έντονο γαστρικό πόνο. Τα άλογα πάσχουν συχνότερα από κολικούς απ' οτι τα υπόλοιπα ζώα.

Οι τρεις σημαντικότεροι τύποι κολικών είναι:

  • Ο τυμπανισμός (δηλαδή η συσσώρευση αερίων στο έντερο) και αποτελεί την συνηθέστερη μορφή κολικων. Τα έντερα διογκώνονται λόγω των αερίων με αποτέλεσμα να προκαλείται πόνος.
  • Ο κολικός που προκαλείται από σκληρή μάζα φαγητού ή από φράξιμο του παχέος εντέρου στο στενότερο σημείο του (υπακτικός κολικός). Ένα είδος αυτού του τύπου κολικού είναι ο αμμώδης κολικός, που προκαλείται από κατάποση χώματος, το οποίο εναποτίθεται στα τοιχώματα του εντέρου. Η συνηθέστερη αιτία υπακτικού κολικού είναι η έλλειψη άσκησης.
  • Η εντερική καταστροφή, κατά την οποία τα έντερα στρίβουν. Ορισμένες φορές η κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί με έγκαιρη χειρουργική επέμβαση, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις η πρόγνωση δεν είναι καλή.

Ο κολικός προκαλείται συνήθως από κακής ποιότητας χόρτο ή από λανθασμένη δίαιτα, διατροφή. Το άλογο που πάσχει από κολικό, κοιτάζει συνεχώς την κοιλιά του. Εάν ο πόνος είναι έντονος, το άλογο αρχίζει να ξύνει τις οπλές του στο δάπεδο του χωρίσματος και να χοροπηδά ή να κυλιέται στο χώρισμα. Ενημερώστε αμέσως τον κτηνίατρο. Όσο περιμένετε την επίσκεψη του κτηνίατρου, τοποθετήστε το άλογο σε ένα άνετο χώρισμα με μαλακό δάπεδο ή βγάλτε το βόλτα περπατώντας αργά. Το άλογο δεν πρέπει να φάει πριν φτάσει ο κτηνίατρος.

Ο κολικός είναι η Νο1 αιτία θανάτου των αλόγων. Ο κολικός μπορεί να είναι από ήπιος μέχρι πολύ σοβαρός, αλλά σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η ζωή του αλόγου μπορεί να απειληθεί άμεσα, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, γι’αυτό σημαντικό ρόλο παίζει η έγκαιρη διάγνωση του κολικού και η αναζήτηση κτηνιατρικής βοήθειας το συντομότερο δυνατό.

Αν και τα άλογα εμφανίζουν προδιάθεση για τη συγκεκριμένη ασθένεια, λόγω της ανατομίας και της λειτουργίας του γαστρεντερικού τους συστήματος, σημαντικό ρόλο παίζει η διαχείριση των ζώων στην πρόληψη του κολικού. Δε μπορούν όλα τα περιστατικά βέβαια να αποφευχθούν, αλλά μπορεί να μειωθεί κατά πολύ η πιθανότητα εμφάνισης του κολικού, ακολουθώντας τις οδηγίες του AAEP (American Association of Equine Practitioners). Οι οδηγίες προς τους ιδιοκτήτες των αλόγων είναι οι εξής:

Συχνό σύμπτωμα του κολικού είναι η περιστροφή του αλόγου πάνω στη ραχη του
  • Να ακολουθείτε συγκεκριμένο πρόγραμμα διατροφής και καθημερινής άσκησης του αλόγου σας και μην το αλλάζετε.
  • Δίνετε τροφή άριστης ποιότητας, πλούσια σε φυτικές ίνες.
  • Αποφεύγετε να ταΐζετε μεγάλη ποσότητα δημητριακών και ενεργειακά συμπληρώματα (τουλάχιστον η μισή ενέργεια του αλόγου πρέπει να προσλαμβάνεται από το άχυρο ή τη βόσκηση. Τα 2/3 της ενέργειας πρέπει να παρέχεται από χονδροειδείς και το υπόλοιπο από συμπυκνωμένες τροφές).
  • Χωρίστε την ημερήσια ποσότητα τροφής σε 2 ή 3 γεύματα, μην ταΐζετε μόνο μία φορά και υπερφορτώνετε το στομάχι του αλόγου. Το άχυρο καλύτερα να δίνεται κατά βούληση.
  • Υιοθετείστε ένα σωστό πρόγραμμα αποπαρασίτωσης με τη βοήθεια του κτηνιάτρου.
  • Ασκείτε το ζώο σας καθημερινά αλλά μην υπερβάλλετε, να αυξάνετε σταδιακά την ένταση της άσκησης.
  • Το άλογο πρέπει να έχει πάντα στη διάθεσή του καθαρό και φρέσκο νερό. Μόνη εξαίρεση είναι μετά από έντονη άσκηση, που πρέπει να παρέχονται μικρές ποσότητες χλιαρού νερού μέχρι να χαλαρώσει το ζώο.
  • Μην τοποθετείτε την τροφή στο έδαφος, ειδικά αν είναι υγρό.
  • Να ελέγχετε το σανό, τη βοσκή και το περιβάλλον του στάβλου για πιθανές τοξικές ουσίες, επικίνδυνα έντομα, τοξικά φυτά και ξένα σώματα που μπορεί να φαγωθούν από το άλογο.
  • Περιορίστε το stress του αλόγου σας. Τα ζώα που βιώνουν συχνές αλλαγές του περιβάλλοντός τους και μεγάλο φόρτο εργασίας, έχουν μεγαλύτερο ρίσκο να αποκτήσουν προβλήματα του γαστρεντερικού τους συστήματος. Μεγάλη προσοχή πρέπει να δίνεται κατά τη μεταφορά των αλόγων και τη μετακίνησή τους σε νέο περιβάλλον, όπως στην περίπτωση των επιδείξεων.