Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Λίπανση αραχίδας"
| Γραμμή 44: | Γραμμή 44: | ||
Η αντίδραση των φυτών στη λίπανση είναι η παραγωγή περισσότερων ανθέων, αλλά το ποσοστό των επιπλέων σχηματιζόμενων λοβών είναι χαμηλό κι ο αριθμός των επιλπλέον λοβών που φτάνουν στη συγκομιδή επίσης μικρός. Η λίπανση αυξάνει το μέγεθος των σπόρων ανά λοβό. Το ποσοστό λαδιού και γενικά η χημική σύσταση του σπόρου μεταβάλλονται, όχι όμως σε μεγάλο βαθμό, γιατί αυτά τα χαρακτηριστικά εξαρτώνται κυρίως από το γενότυπο. | Η αντίδραση των φυτών στη λίπανση είναι η παραγωγή περισσότερων ανθέων, αλλά το ποσοστό των επιπλέων σχηματιζόμενων λοβών είναι χαμηλό κι ο αριθμός των επιλπλέον λοβών που φτάνουν στη συγκομιδή επίσης μικρός. Η λίπανση αυξάνει το μέγεθος των σπόρων ανά λοβό. Το ποσοστό λαδιού και γενικά η χημική σύσταση του σπόρου μεταβάλλονται, όχι όμως σε μεγάλο βαθμό, γιατί αυτά τα χαρακτηριστικά εξαρτώνται κυρίως από το γενότυπο. | ||
| + | |||
| + | Η αραχίδα ως [[ψυχανθή |ψυχανθές]] δεσμεύει [[άζωτο]] από την ατμόσφαιρα, όταν στο έδαφος υπάρχει το κατάλληλο ριζόβιο. Οι εκτιμήσεις για την ποσότητα του αζώτου που μπορεί να δεσμεύσει το φυτό ποικίλουν ανάλογα με την ποικιλία, το είδος του ριζοβίου και τις εδαφικές συνθήκες. Οι ερευνητές όμως συμφωνούν ότι υπό συνθήκες που ευνοούν την αζωτοδέσμευση, η αραχίδα μπορεί να καλύψει το 85-90% των αναγκών της σε άζωτο. Εφαρμογή αζώτου 2-4kgστρ. δικαιολογείται μόνο στα φτωχά εδάφη. Πολλές φορές τα ορατά αποτελέσματα βελτίωσης της υπέργειας φυτομάζας, λόγω της λίπανσης, δε συνοδεύονται και από αύξηση της απόδοσης σε λοβούς. Σε σύστημα [[αμειψισπορά |αμειψισποράς]] που προηγούνται προσοδοφόρες, ισχυρά λιπαινόμενες καλλιέργειες, δεν πρέπει να εφαρμόζεται άζωτο στην αραχίδα, γιατί εκτός του ότι περιορίζει το σχηματισμό φυματίων, μειώνει και την περιεκτικότητα των σπόρων σε λάδι και αυξάνει την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη υποβαθμίζοντας έτσι την ποιότητα των σπόρων που χρησιμοποιούνται για εξαγωγή λαδιού. | ||
| + | |||
| + | Για την κανονική ανάπτυξη της αραχίδας χρειάζονται σημαντικές ποσότητες P και K οι οποίες χορηγούνται ανάλογα με τις ανάγκες της. Απαραίτητη είναι και η παρουσία σημαντικής ποσότητας ασβεστίου στο έδαφος κατά την ανάπτυξη των λοβών, γιατί το ασβέστιο που χρειάζεται ο σπόρος απορροφάται από το γυνοφόριο. Το ασβέστιο συντελεί όχι μόνο στην ανάπτυξη ενός υγιούς φυτού αλλά και στην κανονική ανάπτυξη των λοβών, με υψηλής ποιότητας σπόρο. | ||
| + | |||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
Αναθεώρηση της 08:44, 8 Οκτωβρίου 2013
Ενδεικτικές τιμές της συνολικής απορρόφησης θρεπτικών στοιχείων και της ποσότητας που απομακρύνεται από τον αγρό δίνεται στον παρακάτω πίνακα.
| Τμήμα του φυτού | Απόδοση kg/στρ. | N kg/στρ. | P kg/στρ. | Κ kg/στρ. | Ca kg/στρ. | Mg kg/στρ. | S kg/στρ. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Λοβοί | 300 | 12,0 | 1,1 | 1,8 | 1,3 | 0,9 | 0,7 |
| Υπέργειο | 500 | 7,2 | 1,1 | 4,8 | 6,4 | 1,6 | 0,8 |
| Σύνολο | 19,2 | 2,2 | 6,6 | 7,7 | 2,5 | 1,5 |
Στους λοβούς συγκεντρώνεται η μεγαλύτερη ποσότητα Ν και συνήθως και P,στις ρίζες S και στο υπέργειο τμήμα Κ, Ca και Mg. Το υπέργειο τμήμα των φυτών, όπως παρουσιάζεται στον ίδιο πίνακα παραπάνω, όταν ενσωματωθεί στο έδαφος και δεν χρησιμοποιηθεί για ζωοτροφή, είναι σημαντική πηγή θρεπτικών στοιχείων για την επόμενη καλλιέργεια. Κατά μέσο όρο τα φυτά απορροφούν περίπου το 10% του N, P, K, Ca και Mg κατά τη διάρκεια της βλαστικής ανάπτυξης, το 40-50% κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ανάπτυξης και το υπόλοιπο κατά την ωρίμανση. Η αραχίδα παρουσιάζει ιδιαιτερότητα ως προς τη θρέψη σε σχέση με τα άλλα φυτά. Ο σπόρος αναπτύσσεται από θρεπτικά στοιχεία τα οποία αντλεί κατ' ευθείαν από το έδαφος παρά από εκείνα που μεταφέρονται με τη ρίζα στους βλαστούς και στη συνέχεια πίσω στο σπόρο.
Η αντίδραση των φυτών στη λίπανση είναι η παραγωγή περισσότερων ανθέων, αλλά το ποσοστό των επιπλέων σχηματιζόμενων λοβών είναι χαμηλό κι ο αριθμός των επιλπλέον λοβών που φτάνουν στη συγκομιδή επίσης μικρός. Η λίπανση αυξάνει το μέγεθος των σπόρων ανά λοβό. Το ποσοστό λαδιού και γενικά η χημική σύσταση του σπόρου μεταβάλλονται, όχι όμως σε μεγάλο βαθμό, γιατί αυτά τα χαρακτηριστικά εξαρτώνται κυρίως από το γενότυπο.
Η αραχίδα ως ψυχανθές δεσμεύει άζωτο από την ατμόσφαιρα, όταν στο έδαφος υπάρχει το κατάλληλο ριζόβιο. Οι εκτιμήσεις για την ποσότητα του αζώτου που μπορεί να δεσμεύσει το φυτό ποικίλουν ανάλογα με την ποικιλία, το είδος του ριζοβίου και τις εδαφικές συνθήκες. Οι ερευνητές όμως συμφωνούν ότι υπό συνθήκες που ευνοούν την αζωτοδέσμευση, η αραχίδα μπορεί να καλύψει το 85-90% των αναγκών της σε άζωτο. Εφαρμογή αζώτου 2-4kgστρ. δικαιολογείται μόνο στα φτωχά εδάφη. Πολλές φορές τα ορατά αποτελέσματα βελτίωσης της υπέργειας φυτομάζας, λόγω της λίπανσης, δε συνοδεύονται και από αύξηση της απόδοσης σε λοβούς. Σε σύστημα αμειψισποράς που προηγούνται προσοδοφόρες, ισχυρά λιπαινόμενες καλλιέργειες, δεν πρέπει να εφαρμόζεται άζωτο στην αραχίδα, γιατί εκτός του ότι περιορίζει το σχηματισμό φυματίων, μειώνει και την περιεκτικότητα των σπόρων σε λάδι και αυξάνει την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη υποβαθμίζοντας έτσι την ποιότητα των σπόρων που χρησιμοποιούνται για εξαγωγή λαδιού.
Για την κανονική ανάπτυξη της αραχίδας χρειάζονται σημαντικές ποσότητες P και K οι οποίες χορηγούνται ανάλογα με τις ανάγκες της. Απαραίτητη είναι και η παρουσία σημαντικής ποσότητας ασβεστίου στο έδαφος κατά την ανάπτυξη των λοβών, γιατί το ασβέστιο που χρειάζεται ο σπόρος απορροφάται από το γυνοφόριο. Το ασβέστιο συντελεί όχι μόνο στην ανάπτυξη ενός υγιούς φυτού αλλά και στην κανονική ανάπτυξη των λοβών, με υψηλής ποιότητας σπόρο.
