Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Πεκάν"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
 
Γραμμή 155: Γραμμή 155:
 
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]]
[[Category:Ακρόδρυα]]
+
[[Category:Ακρόδρυο]]
 
[[παράγει::Καρπός πεκάν| ]]
 
[[παράγει::Καρπός πεκάν| ]]
 
[[Category:Φυτό_Μ]]
 
[[Category:Φυτό_Μ]]

Αναθεώρηση της 09:07, 12 Αυγούστου 2013

Γενικά στοιχεία

Δέντρο πεκάν

Το πεκάν (Carya illinoinensis) δεν καλλιεργείται συστηματικά στην Ελλάδα, ενώ από τις χώρες της Μεσογείου μόνο η Κύπρος και το Ισραήλ διαθέτουν εμπορικές φυτείες. Λόγω της ανθεκτικότητάς του στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα μπορεί να καλλιεργηθεί ακόμα και σε περιοχές της Κεντρικής Ελλάδας. Το πεκάν είναι ένα αιωνόβιο φυλλοβόλο δένδρο που κατάγεται από την Αμερική. Έχει ομοιότητες με την καρυδιά, ανήκει στην ίδια οικογένεια (Juglandaceae) με αυτήν, και οι καρποί του χρησιμοποιούνται όπως τα γνωστά καρύδια. Το 75% της παγκόσμιας παραγωγής καρυδιών πεκάν προέρχεται από τις ΗΠΑ, το 20% από το Μεξικό και το υπόλοιπο από διάφορες χώρες όπως Περού, Αυστραλία, Ν. Αφρική, Ισραήλ και πρόσφατα Ιταλία, Ισπανία κ.ά. Μακροχρόνιες αποδόσεις που κυμαίνονται από 1.500 έως και 4.000 ευρώ ανά στρέμμα υπόσχεται η καλλιέργεια του αιωνόβιου δέντρου πεκάν. Οι αποδόσεις των δέντρων του πεκάν κυμαίνονται από 70-120kg σε ηλικία 15 ετών, δηλαδή 700-1.200kg το στρέμμα σε καρύδια με τους φλοιούς τους, που μπορούν να δώσουν 250-400 κιλά ψίχας το στρέμμα. Υπολογίζοντας μία τιμή της ψίχας των καρυδιών στα 7-10 ευρώ το κιλό η καλλιέργεια του πεκάν μπορεί να δώσει μία ακαθάριστη πρόσοδο 1.500- 4.000 ευρώ το στρέμμα. Το δέντρο του πεκάν είναι εύρωστο και οι διαστάσεις του μπορούν να φθάσουν τα 25-35 μέτρα σε ύψος και 15-30 μέτρα σε διάμετρο.[1]

Βοτανικά χαρακτηριστικά

Το πεκάν γίνεται δέντρο μεγάλης ανάπτυξης που μπορεί να φθάσει σε ύψος μέχρι τα 35-40 m και μπορεί να ζήσει πολλά έτη, ακόμη και πάνω από τα 120 έτη. Τα φύλλα του είναι σύνθετα, μήκους 35-60 cm και φέρουν 11-13 ζεύγη φυλλαρίων ενώ οι μίσχοι των φύλλων φέρουν τριχίδια. Ο καρπός του έχει κυλινδρικό-ωοειδές σχήμα και είναι δρύπη. Περιβάλλεται εξωτερικά από περικάρπιο. Ο καρπός του πεκάν, στην ουσία είναι ο πυρήνας της δρύπης, έχει ποικίλη μορφή. Συνήθως είναι ωοειδής, λείος, σκούρου χρώματος. Το μήκος του είναι 3-4 cm και το πλάτος του 2 cm. Η ψίχα του είναι δίλοβη που περιβάλλεται από ένα κόκκινο περίβλημα. Η γεύση του μοιάζει με τη γεύση του καρυδιού.

Το φυτό αυτό έχει χωριστά αρσενικά και θηλυκά άνθη (δίκλινο) που βρίσκονται όμως επάνω στο ίδιο φυτό (μόνοικο). Οι οφθαλμοί που δίνουν τα αρσενικά άνθη φέρονται σε βλαστούς του προηγούμενου έτους ενώ οφθαλμοί που δίνουν τα θηλυκά άνθη βρίσκονται στο άκρο της ετήσιας βλάστησης. Επομένως το πεκάν έχει επάκρια καρποφορία όπως και η καρυδιά. Για να υπάρξει ικανοποιητική επικονίαση των ανθέων του πεκάν καλό είναι να φυτευτούν στο ίδιο χωράφι δύο ποικιλίες ώστε να έχουμε σταυρογονιμοποίηση με αποτέλεσμα τα καρύδια που παράγονται να έχουν μεγαλύτερο ποσοστό ψίχας. Το φυτό αυτό είναι ανεμόφιλο, δηλαδή η μεταφορά της γύρεως γίνεται με τον άνεμο και όχι με τα έντομα.[1]

Τρόπος καρποφορίας

Το πεκάν καρποφορεί όπως και η καρυδιά, επάκρια σε βλαστό τρέχουσας εποχής από μικτούς οφθαλμούς. Το πεκάν μπαίνει σε καρποφορία από τον 6ο-10ο χρόνο της ηλικίας του και η παραγωγική ζωή του υπολογίζεται σε 100 και πλέον χρόνια. Υπάρχουν περιπτώσεις δέντρων πεκάν ηλικίας 150-200 ετών που δίνουν σοδειές της τάξης 200-250kg ανά δέντρο.[2]

Επικονίαση-Γονιμοποίηση

Αν και όλες οι ποικιλίες του πεκάν είναι αυτογόνιμες και σταυρογόνιμες, μερικές παρουσιάζουν κάποιο βαθμό αυτοστειρότητας λόγω του φαινομένου της διχογαμίας. Δηλαδή, τα αρσενικά με τα θηλυκά άνθη δεν ωριμάζουν συγχρόνως και η γύρη διασκορπίζεται, είτε πριν τα θηλυκά άνθη είναι επιδεκτικά γονιμοποιήσεως είτε μετά το τέλος της επιδεκτικότητάς των. Ο καλύτερος τρόπος να εξασφαλιστεί επαρκής επικονίαση είναι να εξασφαλιστεί σταυρογονιμοποίηση, με τη φύτευση 2 ή περισσότερων ποικιλιών. Με τη φύτευση μιας ποικιλίας που απελευθερώνει τη γύρη της νωρίς μαζί με κάποια άλλη που την ελευθερώνει όψιμα, θα εξασφαλιστεί γύρη καθόλη την περίοδο δεκτικότητας των θηλυκών άνθεων και για τις 2 ποικιλίες. Πιο αναλυτικά η θεματική ενότητα αυτή στον σύνδεσμό που ακολουθεί:

Επικονίαση-Γονιμοποίηση πεκάν[2]

Ανάπτυξη καρπού

Η ανάπτυξη του καρπού αρχικά είναι βραδεία, ενώ αργότερα ο ρυθμός αυτής αυξάνει συνεχώς μέχρι που να ωριμάσουν οι καρποί. Το περιάνθιο και η ωοθήκη αναπτύσσονται συγχρόνως με το έμβρυο. Η ωοθήκη συμπληρώνει την ανάπτυξή της μέχρι τέλη Αυγούστου αρχές Σεπτεμβρίου, οπότε αρχίζει να ξυλοποιείται το κέλυφος.Η ξυλοποίηση αυτή αρχίζει απ΄ την κορυφή του καρπού και προοδευτικά επεκτείνεται προς τη βάση του. Το ξυλοποιημένο ενδοκάρπιο του καρπού δε σχίζεται κατά την ωρίμανση, όπως συμβαίνει στο φιστίκι.[2]

Πολλαπλασιασμός

Ο πιο γνωστός τρόπος πολλαπλασιασμού του πεκάν είναι ο πολλαπλασιασμός με σπόρους και στη συνέχεια ο εμβολιασμός των φυταρίων με την κατάλληλη ποικιλία. Μπορεί να γίνει και με μοσχεύματα ή με in vitro καλλιέργεια. Ο εμβολιασμός του πεκάν γενικά παρουσιάζει δυσκολίες και γίνεται με ενοφθαλμισμό ή με εγκεντρισμό. Πριν από την σπορά των καρυδιών, πρέπει να γίνεται η στρωμάτωσή τους σε υγρή άμμο, κατά τον Δεκέμβριο ενώ η σπορά που ακολουθεί γίνεται μετά από 2-3 μήνες. Οι αποστάσεις στο φυτώριο είναι 0,4-0,5 m επί της γραμμής και 0,8-1,0 m μεταξύ των γραμμών. Ο εμβολιασμός γίνεται κατά το δεύτερο έτος, τον Σεπτέμβριο, με τον πλακίτη σε φυτά που είναι εύρωστα. Ο ενοφθαλμισμός γίνεται τον Μάρτιο-Απρίλιο. Ο ενοφθαλμισμός με βλαστάνοντα οφθαλμό μπορεί να γίνει εάν ο πρώτος εμβολιασμός δεν είναι επιτυχής. Τα εμβόλια γενικά λαμβάνονται από το μεσαίο τμήμα της βλάστησης των βλαστών του προηγούμενου έτους. Το εμβολιασμένο φυτάριο είναι έτοιμο για φύτεμα στην οριστική του θέση στον αγρό αφού παρέλθουν 2 έτη μετά τον εμβολιασμό. [3]

Ποικιλίες

Οι ποικιλίες του πεκάν είναι κυρίως αμερικάνικης καταγωγής και αναλύονται εκτενώς στον παρακάτω σύνδεσμο:

Ποικιλίες πεκάν[3], [1]

Κλιματικές συνθήκες

Το πεκάν μπορεί να ανεχθεί θερμοκρασίες κατά το χειμώνα μέχρι –18oC και το καλοκαίρι μέχρι 45oC. Έχει όμως ευαισθησία σε παγετούς ανοίξεως με αποτέλεσμα να καταστρέφεται η νεαρή βλάστηση αλλά κυρίως τα μικρά καρύδια, στους –2oC. Το πεκάν γενικά προτιμά περιοχές χωρίς παγετούς. Υπάρχουν ποικιλίες που απαιτούν από 500-1400 συνολικές ώρες κάτω από 7oC ώστε να αρθεί ο λήθαργος των οφθαλμών τους.[3]

Εδαφικές συνθήκες

Το έδαφος που προτιμά είναι το βαθύ, αργιλοασβεστώδeς με καλή στράγγιση. Έχει ευαισθησία και δεν αναπτύσσεται καλά σε πολύ αλκαλικά εδάφη. Το pΗ που το ευνοεί είναι 6-7.[1]

Ασθένειες

Οι ασθένειες πάνω στο πεκάν είναι οι ίδιες με αυτές που προσβάλλουν την καρυδιά και αναφέρονται στον παρακάτω σύνδεσμο:

Ασθένειες πεκάν

Εχθροί

Οι εχθροί πάνω στο πεκάν είναι οι ίδιοι με αυτούς που προσβάλλουν την καρυδιά και αναφέρονται στον παρακάτω σύνδεσμο:

Εχθροί πεκάν[4]

Πληροφοριακά στοιχεία

Ποικιλίες Πεκάν
Ποικιλία πεκάν Barton
Ποικιλία πεκάν Elisabeth
Ποικιλία πεκάν Mahan
Ποικιλία πεκάν Mohawk
Ποικιλία πεκάν Πάφου
Ποικιλίες πεκάν
Ασθένειες Πεκάν
Ασθένεια πεκάν Ανθράκωση
Ασθένεια πεκάν Βακτήριωση
Ασθένεια πεκάν Σηψιρριζίες
Ασθένεια πεκάν Φυτοφθόρα
Ασθένειες πεκάν
Εχθροί Πεκάν
Εχθροί πεκάν
Εχθρός πεκάν Βλαστορύχτης
Εχθρός πεκάν Καρπόκαψα
Προϊόν
Καρπός πεκάν

Ευδοκιμεί στις περιοχές

Περιοχή
Νομός Ευρυτανίας
Νομός Φθιώτιδος
Νομός Φωκίδος
Νομός Αρκαδίας
Νομός Αχαΐας
Νομός Κορινθίας
Νομός Λακωνίας
Νομός Άρτης
Νομός Ιωαννίνων
Νομός Καρδίτσης
Νομός Λαρίσης
Νομός Τρικάλων
Νομός Κοζάνης
Νομός Καστοριάς
Νομός Φλωρίνης
Νομός Γρεβενών
Νομός Κιλκίς
Νομός Θεσσαλονίκης
Νομός Σερρών
Νομός Χανίων
Νομός Λασιθίου
Νομός Ξάνθης
Νομός Ροδόπης
Νομός Έβρου
Νομός Θεσπρωτίας
Νομός Πρεβέζης
Νομός Πέλλης
Νομός Ημαθίας
Νομός Χαλκιδικής
Νομός Δράμας
Νομός Μαγνησίας

Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Το πεκάν
  2. 2,0 2,1 2,2 Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
  3. 3,0 3,1 3,2 Η καρυδιά πεκάν
  4. Coleoptera καρποφόρων δένδρων και αμπέλου, πτυχιακή μελέτη της Τσακιράκη Αργυρώς, Ηράκλειο 2010.