Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ποιοτικά χαρακτηριστικά τριτικάλε"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Καρπός τριτικάλε.jpg|thumb|px100|Καρπός τριτικάλε]] | [[Image:Καρπός τριτικάλε.jpg|thumb|px100|Καρπός τριτικάλε]] | ||
| − | Αρχικά τα [[Τριτικάλε φυτό |τριτικάλε]] είχαν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτείνη, που πλησίαζε το 20%. Τα τελευταία όμως χρόνια παρατηρείται μια συνεχής πτώση και έτσι από 17.5% το 1968 έφθασε το 12.7% το 1972. Η πτώση αυτή συσχετίζεται αρνητικά με τις αυξητικές τάσεις των αποδόσεων στο ίδιο χρονικό διάστημα και φαίνεται ότι είναι αποτέλεσμα της συνεχούς βελτίωσης στο ανεπιθύμητο χαρακτηριστικό των συρρικνωμένων καρπών. Επομένως, η αναμενόμενη βελτίωση του βάρους των καρπών κατά τα προσεχή χρόνια φαίνεται ότι θα επιφέρει και μια παραπέρα μείωση της περιεκτικότητας σε πρωτείνη σε επίπεδα ίσως κατώτερα από εκείνα του [[Σιτάρι φυτό |σιταριού]] και της [[Σίκαλη φυτό |σίκαλης]]. Σημαντικό ποιοτικό χαρακτηριστικό των τριτικάλε αποτελεί η υψηλή τους περιεκτικότητα σε λυσίνη και θειούχα αμινοξέα. Παρά την πτώση της περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη που παρατηρήθηκε, η περιεκτικότητα σε λυσίνη αυξήθηκε ελαφρά (από 3.2 σε 3.4%) στο ίδιο χρονικό διάστημα. Το γεγονός ότι υπάρχει σημαντική παραλλακτικότητα μεταξύ των τριτικάλε ως προς το χαρακτηριστικό αυτό (ορισμένα πλησιάζουν το 4%) σημαίνει ότι υπάρχουν δυνατότητες και για παραπέρα βελτίωση στο μέλλον. Ορισμένα χαρακτηριστικά των τριτικάλε, όπως η τάση για βλάστηση των καρπών επάνω στο στάχυ, η οποία αποδίδεται στην αυξημένη δραστηριότητα της α-αμυλάσης, και η χαμηλή δύναμη της γλουτένης υποβαθμίζουν σημαντικά τις δυνατότητες χρησιμοποίησής τους στην αρτοποιία. Οι αρτοποιητικές ιδιότητες ήταν καλύτερες στα οκταπλοειδή (προφανώς λόγω του γονιώματος D) τα οποία όμως δεν χρησιμοποιούνται σήμερα αυτούσια. Επίσης, και οι αλευροποιητικές ιδιότητες είναι υποβαθμισμένες σε σχέση με το σιτάρι λόγω του αλευρώδους ενδοσπερμίου. Για τη βελτίωση των χαρακτηριστικών αυτών έχει επιτευχθεί αντικατάσταση χρωματοσωμάτων της σίκαλης με χρωματοσώματα του γονιώματος D του μαλακού σιταριού μετά από διασταυρώσεις εξαπλοειδών τριτικάλε με μαλακό σιτάρι. | + | Αρχικά τα [[Τριτικάλε φυτό |τριτικάλε]] είχαν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτείνη, που πλησίαζε το 20%. Τα τελευταία όμως χρόνια παρατηρείται μια συνεχής πτώση και έτσι από 17.5% το 1968 έφθασε το 12.7% το 1972. Η πτώση αυτή συσχετίζεται αρνητικά με τις αυξητικές τάσεις των αποδόσεων στο ίδιο χρονικό διάστημα και φαίνεται ότι είναι αποτέλεσμα της συνεχούς βελτίωσης στο ανεπιθύμητο [[Το χαρακτηριστικό των συρρικνωμένων καρπών στα τριτικάλε |χαρακτηριστικό των συρρικνωμένων καρπών]]. Επομένως, η αναμενόμενη βελτίωση του βάρους των καρπών κατά τα προσεχή χρόνια φαίνεται ότι θα επιφέρει και μια παραπέρα μείωση της περιεκτικότητας σε πρωτείνη σε επίπεδα ίσως κατώτερα από εκείνα του [[Σιτάρι φυτό |σιταριού]] και της [[Σίκαλη φυτό |σίκαλης]]. Σημαντικό ποιοτικό χαρακτηριστικό των τριτικάλε αποτελεί η υψηλή τους περιεκτικότητα σε λυσίνη και θειούχα αμινοξέα. Παρά την πτώση της περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη που παρατηρήθηκε, η περιεκτικότητα σε λυσίνη αυξήθηκε ελαφρά (από 3.2 σε 3.4%) στο ίδιο χρονικό διάστημα. Το γεγονός ότι υπάρχει σημαντική παραλλακτικότητα μεταξύ των τριτικάλε ως προς το χαρακτηριστικό αυτό (ορισμένα πλησιάζουν το 4%) σημαίνει ότι υπάρχουν δυνατότητες και για παραπέρα βελτίωση στο μέλλον. Ορισμένα χαρακτηριστικά των τριτικάλε, όπως η τάση για βλάστηση των καρπών επάνω στο στάχυ, η οποία αποδίδεται στην αυξημένη δραστηριότητα της α-αμυλάσης, και η χαμηλή δύναμη της γλουτένης υποβαθμίζουν σημαντικά τις δυνατότητες χρησιμοποίησής τους στην αρτοποιία. Οι αρτοποιητικές ιδιότητες ήταν καλύτερες στα οκταπλοειδή (προφανώς λόγω του γονιώματος D) τα οποία όμως δεν χρησιμοποιούνται σήμερα αυτούσια. Επίσης, και οι αλευροποιητικές ιδιότητες είναι υποβαθμισμένες σε σχέση με το σιτάρι λόγω του αλευρώδους ενδοσπερμίου. Για τη βελτίωση των χαρακτηριστικών αυτών έχει επιτευχθεί αντικατάσταση χρωματοσωμάτων της σίκαλης με χρωματοσώματα του γονιώματος D του μαλακού σιταριού μετά από διασταυρώσεις εξαπλοειδών τριτικάλε με μαλακό σιτάρι. |
Η παρουσία στον καρπό των τριτικάλε ουσιών που παρεμποδίζουν τη δράση της τρυψίνης και της χυμοτρυφίνης υποβιβάζει τη θρεπτική αξία των καρπών για τα ζώα. Οι ουσίες αυτές φαίνεται ότι προέρχονται κυρίως από τη σίκαλη. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι το ανεπιθύμητο αυτό χαρακτηριστικό παρουσιάζει αρκετά μεγάλο εύρος τιμών σε διάφορες [[ποικιλίες τριτικάλε]] και, επομένως, οι προοπτικές αντιμετώπισής του παρουσιάζονται ευοίωνες. | Η παρουσία στον καρπό των τριτικάλε ουσιών που παρεμποδίζουν τη δράση της τρυψίνης και της χυμοτρυφίνης υποβιβάζει τη θρεπτική αξία των καρπών για τα ζώα. Οι ουσίες αυτές φαίνεται ότι προέρχονται κυρίως από τη σίκαλη. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι το ανεπιθύμητο αυτό χαρακτηριστικό παρουσιάζει αρκετά μεγάλο εύρος τιμών σε διάφορες [[ποικιλίες τριτικάλε]] και, επομένως, οι προοπτικές αντιμετώπισής του παρουσιάζονται ευοίωνες. | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 10:23, 30 Αυγούστου 2013
Αρχικά τα τριτικάλε είχαν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτείνη, που πλησίαζε το 20%. Τα τελευταία όμως χρόνια παρατηρείται μια συνεχής πτώση και έτσι από 17.5% το 1968 έφθασε το 12.7% το 1972. Η πτώση αυτή συσχετίζεται αρνητικά με τις αυξητικές τάσεις των αποδόσεων στο ίδιο χρονικό διάστημα και φαίνεται ότι είναι αποτέλεσμα της συνεχούς βελτίωσης στο ανεπιθύμητο χαρακτηριστικό των συρρικνωμένων καρπών. Επομένως, η αναμενόμενη βελτίωση του βάρους των καρπών κατά τα προσεχή χρόνια φαίνεται ότι θα επιφέρει και μια παραπέρα μείωση της περιεκτικότητας σε πρωτείνη σε επίπεδα ίσως κατώτερα από εκείνα του σιταριού και της σίκαλης. Σημαντικό ποιοτικό χαρακτηριστικό των τριτικάλε αποτελεί η υψηλή τους περιεκτικότητα σε λυσίνη και θειούχα αμινοξέα. Παρά την πτώση της περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη που παρατηρήθηκε, η περιεκτικότητα σε λυσίνη αυξήθηκε ελαφρά (από 3.2 σε 3.4%) στο ίδιο χρονικό διάστημα. Το γεγονός ότι υπάρχει σημαντική παραλλακτικότητα μεταξύ των τριτικάλε ως προς το χαρακτηριστικό αυτό (ορισμένα πλησιάζουν το 4%) σημαίνει ότι υπάρχουν δυνατότητες και για παραπέρα βελτίωση στο μέλλον. Ορισμένα χαρακτηριστικά των τριτικάλε, όπως η τάση για βλάστηση των καρπών επάνω στο στάχυ, η οποία αποδίδεται στην αυξημένη δραστηριότητα της α-αμυλάσης, και η χαμηλή δύναμη της γλουτένης υποβαθμίζουν σημαντικά τις δυνατότητες χρησιμοποίησής τους στην αρτοποιία. Οι αρτοποιητικές ιδιότητες ήταν καλύτερες στα οκταπλοειδή (προφανώς λόγω του γονιώματος D) τα οποία όμως δεν χρησιμοποιούνται σήμερα αυτούσια. Επίσης, και οι αλευροποιητικές ιδιότητες είναι υποβαθμισμένες σε σχέση με το σιτάρι λόγω του αλευρώδους ενδοσπερμίου. Για τη βελτίωση των χαρακτηριστικών αυτών έχει επιτευχθεί αντικατάσταση χρωματοσωμάτων της σίκαλης με χρωματοσώματα του γονιώματος D του μαλακού σιταριού μετά από διασταυρώσεις εξαπλοειδών τριτικάλε με μαλακό σιτάρι. Η παρουσία στον καρπό των τριτικάλε ουσιών που παρεμποδίζουν τη δράση της τρυψίνης και της χυμοτρυφίνης υποβιβάζει τη θρεπτική αξία των καρπών για τα ζώα. Οι ουσίες αυτές φαίνεται ότι προέρχονται κυρίως από τη σίκαλη. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι το ανεπιθύμητο αυτό χαρακτηριστικό παρουσιάζει αρκετά μεγάλο εύρος τιμών σε διάφορες ποικιλίες τριτικάλε και, επομένως, οι προοπτικές αντιμετώπισής του παρουσιάζονται ευοίωνες.
