Σχήματα μόρφωσης σε αχλαδεώνα

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 13:50, 10 Ιουνίου 2015 υπό τον P chasapis (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
  • Στην ευρεία χρησιμοποίηση της κυδωνιάς, κυρίως των κλωνικών επιλογών, ως υποκειμένου της αχλαδιάς, που αντικατέστησε τα σπορόφυτα υποκείμενα, που χρησιμοποιούνται μόνο σε ξηρά ή ασβεστώδη εδάφη ή σε περιοχές στους πρόποδες ορεινών εκτάσεων.
  • Στην προτίμηση συστήματος πυκνής φύτευσης (150-200 δέντρα κατά στρέμμα)σε γόνιμα εδάφη με σχετικά εδάφη με σχετικά μικρή ιδιοκτησία εδάφους (μικρότερη των 100 στρεμμάτων).
  • Στη φυσική ανάπτυξη των δέντρων με επίπεδη επιφάνεια κόμης 1,2-1,5m2 κατά δέντρο και ύψους 3-4m. Αυτό επέτρεψε τη φύτευση των δέντρων σε αποστάσεις 3,5-4m μεταξύ των γραμμών και 1,2-2,4m μεταξύ των δένδρων επί της γραμμής. Οι γραμμές γενικά έχουν κατεύθυνση από Βορρά πρός Νότο.
  • Στην ανάπτυξη απλού και φθηνού μηχανικού εξοπλισμού, που μπορεί να κατασκευαστεί από μικρά μηχανουργεία, των οποίων η χρήση είναι εύκολη και επωφελής, όπως μετακινούμενες πλατφόρμες για κλάδεμα και συγκομιδή καρπών και μοντέρνα ψεκαστικά, που εξασφαλίζουν πλήρη και ομοιόμορφη κάλυψη με φυτοφάρμακα του συνεχόμενου οπωροφόρου φράχτη.
  • Στην αλλαγή του τρόπου καλλιέργειας των οπωρώνων με την απομάκρυνση της μηχανικής καλλιέργειας και την εφαρμογή της ακαλλιεργησίας με τη χρησιμοποίηση των ζιζανιοκτόνων.[1]

Βιβλιογραφία

  1. Ειδική δενδροκομία Τόμος I "Μηλοειδή", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.