Καλλιέργεια τριτικάλε

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Καλλιέργεια τριτικάλε

Σε γενικές γραμμές, η καλλιέργεια [1] των τριτικάλε δεν διαφέρει από εκείνη των άλλων χειμωνιάτικων σιτηρών.

Ο σπόρος θα πρέπει να είναι απολυμασμένος και να σπέρνεται πιο ρηχά από τα άλλα σιτηρά. Η ποσότητα του απαιτούμενου σπόρου θα πρέπει να κυμαίνεται, μεταξύ 7 και 12 kg/στρ. Σπορά σε βάθη μεγαλύτερα από 9cm έχει ως αποτέλεσμα κακό φύτρωμα και ανομοιόμορφη φυτεία. Σε σύγκριση με το σιτάρι, τα τριτικάλε αντιδρούν λιγότερο θεαματικά στην αζωτούχο λίπανση. Η ανώτατη δόση αζώτου τοποθετείται στα 15 kg/στρ., σε υψηλότερες δόσεις παρατηρείται πλάγιασμα στα τριτικάλε αλλά όχι στο σιτάρι. Λόγω της έντονης ανάπτυξης η μεταφυτρωτική ζιζανιοκτονία μειώνεται στο ελάχιστο, ενώ χρειάζεται προσοχή στη χρήση εντομοκτόνων λόγω της ευπάθειας των φυτών. Η συγκομιδή δε θα πρέπει να καθυστερεί λόγω της τάσης που υπάρχει για τίναγμα των καρπών.

Αποδόσεις από την καλλιέργεια των τριτικάλε

Αρχικά οι αποδόσεις απ'την καλλιέργεια τριτικάλε ήταν σημαντικά χαμηλότερες από του σιταριού, κυρίως λόγω του αυξημένου πλαγιάσματος, αλλά και λόγω του χαμηλού εκατολιτρικού βάρους των καρπών.

Η εισαγωγή δύο γόνων νανισμού στα τριτικάλε αύξησε σημαντικά τις αποδόσεις σε επίπεδα κοντά στα 600 kg/στρ. Έτσι, το αρχικό χάσμα μεταξύ των αποδόσεων των τριτικάλε και του μαλακού σιταριού όχι μόνο γεφυρώθηκε, αλλά σε πολλές περιπτώσεις παρατηρείται και υπεροχή των τριτικάλε. Τέτοια υπεροχή είναι ιδιαίτερα αισθητή σε ξηρικές περιοχές, υψίπεδα και όξινα εδάφη, όπου οι αποδόσεις του μαλακού σιταριού είναι αρκετά χαμηλές. Αντίθετα, σε αρδευόμενες υποτροπικές και μεσογειακές περιοχές οι αποδόσεις του μαλακού σιταριού εξακολουθούν να είναι ανώτερες ή ισοδύναμες των τριτικάλε. Πάντως, τα τριτικάλε έχουν συστηματικά υψηλότερες αποδόσεις από το σκληρό σιτάρι.

Υπάρχουν προοπτικές για παραπέρα αύξηση των αποδόσεων με την εισαγωγή και άλλων γόνων νανισμού (που να επιτρέπουν εντονότερη αζωτούχο λίπανση), τη βελτίωση του αδελφώματος και την αύξηση της πυκνότητας των σταχυδίων στο στάχυ που υπολογίζεται ότι μόνη της θα μπορούσε να βελτιώσει την απόδοση κατά 10-15%, λαμβανομένου υπόψη του μεγάλου μήκους του στάχυ.





Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

  1. "Τα σιτηρά των εύκρατων κλιμάτων", Ανδρέας Ι. Καραμάνος, Καθηγητής της Γεωργίας στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών.