|
|
| (9 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) |
| Γραμμή 1: |
Γραμμή 1: |
| − | <font color="black">Ακρωνύμια</font> | + | <span style="font-weight:bold;">Ακρωνύμια</span> |
| | | | |
| | *ΞΟ=Ξηρά ουσία | | *ΞΟ=Ξηρά ουσία |
| Γραμμή 12: |
Γραμμή 12: |
| | | | |
| | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή γαλακτοπαραγωγών αγελάδων]]{{{top_heading|==}}} | | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή γαλακτοπαραγωγών αγελάδων]]{{{top_heading|==}}} |
| − | {{:Διατροφή γαλακτοπαραγωγών αγελάδων|top_heading={{{top_heading|==}}}=}}
| |
| | | | |
| | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή αγελάδων κατά την ξηρά περίοδο]]{{{top_heading|==}}} | | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή αγελάδων κατά την ξηρά περίοδο]]{{{top_heading|==}}} |
| − | {{:Διατροφή αγελάδων κατά την ξηρά περίοδο|top_heading={{{top_heading|==}}}=}}
| |
| | | | |
| | {{{top_heading|==}}}[[Μεταβολικές νόσοι βοοειδών από σφάλματα διατροφής κατά την ξηρά περίοδο]]{{{top_heading|==}}} | | {{{top_heading|==}}}[[Μεταβολικές νόσοι βοοειδών από σφάλματα διατροφής κατά την ξηρά περίοδο]]{{{top_heading|==}}} |
| − | {{:Μεταβολικές νόσοι βοοειδών από σφάλματα διατροφής κατά την ξηρά περίοδο|top_heading={{{top_heading|==}}}=}}
| |
| | | | |
| | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή αγελάδων κατά τη γαλακτική περίοδο]]{{{top_heading|==}}} | | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή αγελάδων κατά τη γαλακτική περίοδο]]{{{top_heading|==}}} |
| − | {{:Διατροφή αγελάδων κατά τη γαλακτική περίοδο|top_heading={{{top_heading|==}}}=}}
| |
| | | | |
| − | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή αγελάδων εντός του στάβλου]]{{{top_heading|==}}} | + | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή σταβλισμένων αγελάδων]]{{{top_heading|==}}} |
| − | {{:Διατροφή αγελάδων εντός του στάβλου|top_heading={{{top_heading|==}}}=}}
| + | |
| | | | |
| | + | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή γαλακτοπαραγωγών αγελάδων με σιτηρέσια απλής διατροφής]]{{{top_heading|==}}} |
| | | | |
| | + | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή υψιπαραγωγών αγελάδων]]{{{top_heading|==}}} |
| | | | |
| | + | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή αγελάδων κρεοπαραγωγικού τύπου]]{{{top_heading|==}}} |
| | | | |
| − | {{{top_heading|==}}}Σιτηρέσια απλής διατροφής{{{top_heading|==}}} | + | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή ταύρων]]{{{top_heading|==}}} |
| | | | |
| − | Προκειμένου να απλουστευτεί η διατροφή των γαλακτοπαραγωγών [[Βοοειδή |αγελάδων]] σε μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες εφαρμόζεται το σύστημα της απλής διατροφής κατά το οποίο οι ΧΖ τεμαχίζονται, αναμειγνύονται με τις ΣΖ και στη συνέχεια χορηγούνται οτα ζώα κατά το σύστημα της ομαδικής κατά μερίδες ή κατά βούληση διατροφής. Κατά το σύστημα αυτό δεν απαιτείται χορήγηση τροφής στο αμελκτήριο, μειώνονται σημαντικά τα εργατικά για τη διανομή του σιτηρεσίου, το σιτηρέσιο διατηρείται ομοιογενές από την παρασκευή του μέχρι την κατανάλωσή του από τα ζώα, αλλά απαιτείται ειδικό μηχάνημα (αυτοκινούμενο) για την ανάμειξη και χορήγηση του σιτηρεσίου.
| + | {{{top_heading|==}}}[[Διατροφή αναπτυσσόμενων βοοειδών]]{{{top_heading|==}}} |
| − | Το μειονέκτημα του συστήματος της απλής διατροφής είναι ότι οι μεν αγελάδες υψηλών αποδόσεων δεν καλύπτουν κατά ένα χρονικό διάστημα τις ανάγκες τους, οι δε χαμηλών αποδόσεων τις υπερκαλύπτουν με αποτέλεσμα να αυξάνουν σημαντικά το ΣΒ που δεν είναι επιθυμητό. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού οι αγελάδες ομαδοποιούνται σε:
| + | |
| − | #Πρωτόγεννες (μοσχίδες),
| + | |
| − | #αγελάδες με παραπλήσια ημερομηνία τοκετού,
| + | |
| − | #αγελάδες με το ίδιο ύψος γαλακτοπαραγωγής,
| + | |
| − | #αγελάδες με κοινά προβλήματα υγείας και
| + | |
| − | #αγελάδες ξηράς περιόδου. Σε κάθε ομάδα χορηγείται διαφορετική ποσότητα του ιδίου σιτηρεσίου ή διαφορετικό σιτηρέσιο.
| + | |
| − | Όταν η ετήσια γαλακτοπαραγωγή των αγελάδων είναι μικρότερη από 8 τόνους, οι αγελάδες χωρίζονται σε 2-3 ομάδες και τους χορηγείται σιτηρέσιο με διαφορετική ενεργειακή πυκνότητα και περιεκτικότητα σε αζωτούχες ουσίες. Ανάλογα με το παραγωγικό στάδιο και τις ανάγκες τους οι αγελάδες αλλάζουν ομάδα.
| + | |
| | | | |
| − | Όταν οι αγελάδας παράγουν 8-11 τόνους γάλα ειηοίως υπάρχουν δυσκολίες εφαρμογής του συστήματος γιατί τα υψιπαραγωγά ζώα δεν επανακτούν το απωλεσθέν ΣΒ, ενώ τα χαμηλότερης γαλακτοπαραγωγής παχαίνουν. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού εφαρμόζεται ειδικό πρόγραμμα διατροφής, σύμφωνα με το οποίο τα ζώα ομαδοποιούνται ανάλογα με το παραγωγικό τους στάδιο, το ύψος της γαλακτοπαραγωγής και τη σωματική τους κατάσταση, ενώ ανάλογα τους χορηγείται ένα από τα 4 διαφορετικά σιτηρέσια κάθε φορά, ανάλογα με την ομάδα στην οποία εντάσσονται με βάση τα παραπάνω κριτήρια.
| + | <ref name="Διατροφή"/> |
| | | | |
| − | Τέλος, όταν η ετήσια γαλακτοπαραγωγή ξεπερνά τους 11 τόνους, οι αγελάδες διατρέφονται με ένα σιτηρέσιο καθόλη τη γαλακτική περίοδο με επιλογή ζωοτροφών άριστης ποιότητας και εφαρμογή καλής διαχείρισης των ζώων.
| + | ==Βιβλιογραφία== |
| − | Στα σιτηρέσια αυτά η αναλογία ΧΖ:ΣΖ είναι 47:53, χρησιμοποιού¬νται <font color="black">προστατευμένα</font> λίπη, σε ποσοστό που δεν ξεπερνά το 5%, ή ελαιούχα σπέρματα (βαμβακόσπορος, σογιόσπορος κ.λπ.) και δίδεται προσοχή στην περιεκτικότητα του σιτηρεσίου σε μη ζυμωθείσα πρωτεΐνη (ΜΖΠ).
| + | |
| | | | |
| − | Τα σιτηρέσια απλής διατροφής έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται και στην Ελλάδα, κερδίζοντας έδαφος κυρίως στις συστηματικές αγελαδοτροφικές μονάδες με ζώα υψηλών αποδόσεων.
| + | <references> |
| | | | |
| − | {{{top_heading|==}}}Διατροφή υψιπαραγωγών αγελάδων{{{top_heading|==}}}
| + | <ref name="Διατροφή"> "Διατροφή Αγροτικών Ζώων", Γ. Ζέρβα-Π. Καλαϊσκάκη-Κ. Φεγγερού, Εργαστήριο Διατροφής Ζώων, Τμήμα Ζωϊκής Παραγωγής, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών</ref> |
| | | | |
| − | Η διατροφή των υψιπαραγωγών αγελάδων απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή γιατί είναι ζώα υψηλής αξίας, αλλά και υψηλών απαιτήσεων. Η κάλυψη των αναγκών τους σε θρεπτικά συστατικά και κυρίως σε ενέργεια, μέσα στα όρια της καταναλισκόμενης ΞΟ, είναι δύσκολη. Στα ζώα αυτά επιδιώκεται μεγιστοποίηση της καταναλισκόμενης ποσότητας ΞΟ μέχρι και ποσοστού 4% του ΣΒ, ποσοστό που μπορεί να επιτευχθεί εφόσον η πεπτικότητα της ΞΟ είναι περί το 75% και το σιτηρέσιο διαθέσιμο καθόλο το 24ωρο. Ο εφοδιασμός των ζώων με ευζύμωτους υδατάνθρακες και αζωτούχες ουσίες πρέπει να είναι επαρκής για υψηλή παραγωγή μικροβιακής πρωτεΐνης.
| + | </references> |
| − | Η ενδεδειγμένη αναλογία ζυμωθείσας: μη ζυμωθείσα πρωτεΐνη είναι 40:60, ενώ η χορηγούμενη ποσότητα ουρίας κυμαίνεται μεταξύ 45 και 90 g ανά αγελάδα ημερησίως. Αυξημένη χορήγηση προστατευμένης πρωτεΐνης οδηγεί σε μειωμένη παραγωγή μικροβιακής πρωτεΐνης και μη κάλυψη των αναγκών των αγελάδων σε πρωτεΐνη.
| + | |
| | | | |
| − | Οι χρησιμοποιούμενες ΧΖ πρέπει επίσης να είναι άριστης ποιότητας ώστε τελικά να εξασφαλίζεται στο υγρό της μεγάλης κοιλίας ρΗ> 6,2 και λόγος οξικού: προπιονικό>2,2. Όταν ικανοποιούνται οι δύο αυτές προϋποθέσεις εξασφαλίζεται η κανονική λιποπεριεκτικότητα του γάλακτος (>3,5%). Η μείωση του μεγέθους των τεμαχιδίων των ΧΖ επιφέρει αύξηση του προπιονικού οξέος στους προστομάχους, η οποία προκαλεί αύξηση της συγκέντρωσης της γλυκόζης του αίματος και αύξηση της ινσουλίνης, η οποία ευνοεί τη σύνθεση του σωματικού λίπους αντί της σύνθεσης λίπους του γάλακτος, με τελικό αποτέλεσμα τη μειωμένη λιποπεριεκτικότητα του γάλακτος. Επειδή δε, επιπλέον, το ποσοστό του σιτηρεσίου σε ΑDF επηρεάζει την πεπτικότητα και το ποσοστό σε ΝDF την κατανάλωση των ΧΖ, πρέπει τα ποσοστά αυτά να είναι τα ενδεδειγμένα και το 75% του ΝDF να προέρχεται από ΧΖ (γιατί το ΝDF των ΧΖ είναι αποτελεσματικότερο του ΝDF των υποπροϊόντων των γεωργικών βιομηχανιών). Κατά την πρώτη φάση της γαλακτικής περιόδου επιδιώκεται ελάχιστη απώλεια ΣΒ και καλή σωματική κατάσταση των αγελάδων, για να μην καθυστερήσει η εκδήλωση του πρώτου μετά τον τοκετό οίστρου. Αυτό αντιμετωπίζεται με χορήγηση ισόρροπου σιτηρεσίου απλής διατροφής σε 5-6 γεύματα την ημέρα (διαθέσιμη τροφή στα ζώα σχεδόν καθόλο το 24ωρο).
| + | [[είναι διατροφή του ζώου::Εκτροφή βοοειδών| ]] |
| − | | + | |
| − | Η απαιτούμενη αύξηση της ενεργειακής πυκνότητας του σιτηρεσίου επιτυγχάνεται με χρήση προστατευμένου λίπους σε ποσοστό που δεν πρέπει να ξεπερνά το 7% της συνολικής ΞΟ του σιτηρεσίου. Στην περίπτωση δε που το χρησιμοποιούμενο λίπος περιέχει μη προστατευμένα λιπαρά οξέα μακράς αλύσου απαιτείται αύξηση του χορηγούμενου Ca και Μg κατά 20-30% των αναγκών των ζώων. Αντί προστατευμένων λιπών μπορούν βέβαια να χρησιμοποιηθούν και ελαιούχα σπέρματα σε ποσότητα τέτοια που το λίπος των σπερμάτων να μην ξεπερνά τα 500 g.ημ<sup>-1</sup> ανά αγελάδα. Η προσθήκη όμως λίπους στα σιτηρέσια των αγελάδων απαιτεί και χρησιμοποίηση πρωτεϊνών χαμηλής ζυμωτικότητας.
| + | |
| − | | + | |
| − | Για να βελτιωθεί η χρησιμοποίηση του μη πρωτεϊνικής φύσης αζώτου (ΜΠΦΝ) αλλά και των αζωτούχων ουσιών γενικότερα, πρέπει να μειωθεί ο συντελεστής ζυμωτικότητας των πρωτεϊνών. Η μείωση αυτή γίνεται με διάφορους τρόπους οι κυριότεροι των οποίων είναι:
| + | |
| − | *Ο συνδυασμός [[Ζωοτροφές και πρόσθετες ύλες ζωοτροφών |ζωοτροφών]] του σιτηρεσίου με βάση το συντελεστή ζυμωτικότητας των πρωτεϊνών τους.
| + | |
| − | *Η μετουσίωση των πρωτεϊνών των ζωοτροφών χωρίς να μειωθεί η πεπτικότητά τους. Η μετουσίωση γίνεται είτε με ελεγχόμενη θέρμανση των ζωοτροφών, είτε με κατεργασία με φορμαλδεΰδη ή ταννίνες.
| + | |
| − | *Η επιβράδυνση της υδρόλυσης του ΜΠΦΝ. Η ουρία για παράδειγμα αναμιγνύεται σε ποσοστό 5% με άλεσμα δημητριακών καρπών ή άμυλο και το μείγμα υφίσταται θερμική κατεργασία υπό πίεση. Η βιολογική αξία των πρωτεϊνών του σιτηρεσίου μπορεί ακόμα να βελτιωθεί με προσθήκη των οριακών αμινοξέων (κυρίως λυσίνη, μεθειονίνη) σε προστατευμένη μορφή, με τελικό αποτέλεσμα, σε πολλές περιπτώσεις, την αύξηση της παραγόμενης ποσότητας γάλακτος.
| + | |
| − | | + | |
| − | {{{top_heading|==}}}Διατροφή αγελάδων κρεοπαραγωγικού τύπου{{{top_heading|==}}}
| + | |
| − | | + | |
| − | Οι αγελάδες του τύπου αυτού ανήκουν ή στις πρώιμες-μικρόσωμες [[Φυλές βοοειδών |φυλές]] ή στις όψιμες-μεγαλόσωμες. Στη χώρα μας, αγελάδες κρεοπαραγωγικού τύπου είναι οι [[Αυτόχθονες φυλές βοοειδών |εγχώριες]], οι οποίες έχουν διασταυρωθεί σε διάφορο βαθμό με ταύρους κυρίως [[Η φυλή Limousin |Limousine]], Hereford και [[Η φυλή Simmental |Simmental]]. Οι αγελάδες αυτές δεν αμέλγονται και η μόνη παραγωγή τους είναι ο απογαλακτιζόμενος μόσχος.
| + | |
| − | | + | |
| − | Η διατροφή των αγελάδων γίνεται κυρίως στη βοσκή καθόλη τη διάρκεια του χρόνου και μόνο κατά τη χειμερινή περίοδο (Δεκέμβριο - Φεβρουάριο) τους χορηγείται συμπληρωματική τροφή (χόρτα-άχυρα ή και ΣΖ).
| + | |
| − | | + | |
| − | Οι τοκετοί επιδιώκονται την άνοιξη που υπάρχει αρκετή βοσκή για την κάλυψη των αναγκών των ζώων οι οποίες φθάνουν το μέγιστο κατ' αυτήν την περίοδο (τελευταίο στάδιο κυοφορίας, πρώτη φάση γαλακτικής περιόδου).
| + | |
| − | Οι μόσχοι τους πρώτους 5-6 μήνες της ζωής τους θηλάζουν τις μητέρες τους, ενώ παράλληλα συμπληρώνουν τις ανάγκες τους με τη βοσκή. Στη χώρα μας οι μόσχοι αυτοί από τον Οκτώβριο και μετά διατηρούνται στο στάβλο όπου διατρέφονται εντατικά με ΧΖ και ΣΖ μέχρι της σφαγής τους σε ηλικία 15-18 μηνών.
| + | |
| − | Στις βορειο-ευρωπαϊκές χώρες όπου υπάρχει άφθονη βοσκή όλο σχεδόν το χρόνο οι μόσχοι διατηρούνται στη βοσκή και μόνο κατά τους χειμερινούς μήνες, λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, τους χορηγείται συμπληρωματική τροφή (χόρτα, ενσίρωμα ή και ΣΖ). Οι μόσχοι αυτοί σφάζονται συνήθως σε ηλικία 18-24 μηνών.
| + | |
| − | | + | |
| − | Οι παράγοντες που καθορίζουν την επιτυχία μιας τέτοιας [[Εκτροφή βοοειδών |εκτροφής]] είναι η έγκαιρη εκδήλωση των οίστρων, το υψηλό ποσοστό συλλήψεων, το υψηλό ποσοστό απογαλακτισθέντων μόσχων και το ΣΒ των μόσχων κατά τον απογαλακτισμό. Ένα σημαντικό κριτήριο επαρκούς διατροφής των αγελάδων είναι ο ρυθμός ανάπτυξης των μόσχων, δεδομένου ότι μια καλώς διατρεφόμενη μητέρα παράγει αρκετή ποσότητα γάλακτος για να εξασφαλισθεί ικανοποιητική ανάπτυξη του μόσχου.
| + | |
| − | | + | |
| − | Στις μη επαρκώς ή ορθώς διατρεφόμενες αγελάδες παρατηρείται επιμήκυνση του μεταξύ δυο τοκετών χρονικού διαστήματος, στειρότητα, μειωμένος ρυθμός ανάπτυξης μόσχων και απώλειες μόσχων (το 80% των απωλειών σε έμβρυα συμβαίνουν τις τελευταίες 8 εβδομάδες της κυοφορίας). Η γονιμότητα των αγελάδων αυτών βελτιώνεται με τη χορήγηση Ρ υπό μορφή στερεού ή ρευστού ισορροπιστή. Οι ισορροπιστές αυτοί παρέχουν και άλλα στοιχεία (π.χ. Μg, ΝaCl και ιχνοστοιχεία).
| + | |
| − | | + | |
| − | Ο συγχρονισμός των τοκετών και η καλή διαχείριση των βοσκοτόπων αποτελούν εξίσου σημαντικούς παράγοντες επιτυχίας σε μια μονάδα εκτροφής κρεοπαραγωγών αγελάδων.
| + | |
| − | | + | |
| − | {{{top_heading|==}}}Διατροφή ταύρων{{{top_heading|==}}}
| + | |
| − | | + | |
| − | Με την ευρεία χρήση της τεχνητής σπερματέγχυσης η διατροφή των ταύρων σε επίπεδο εκτροφής δεν έχει πλέον σημασία, δεδομένου ότι οι ταύροι εκτρέφονται σε ειδικούς σταθμούς ή ειδικές εκτροφές. Εκεί η διατροφή των ταύρων έχει μελετηθεί αρκετά και δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στην ισόρροπη διατροφή των ζώων αυτών. Ωστόσο η εκτίμηση της επίδρασης της διατροφής στην αναπαραγωγική ικανότητα των ταύρων είναι δύσκολη διότι:
| + | |
| − | *η γονιμοποιός ικανότητα των ταύρων εμφανίζεται σε πολλές περιπτώσεις διαφορετική από την πραγματική εξ αιτίας των αγελάδων και
| + | |
| − | *η εκτίμηση της επίδρασης της διατροφής στην ποιότητα του σπέρματος δεν είναι εύκολη, δεδομένου ότι μεταξύ του σχηματισμού των σπερμίων και της εκσπερμάτισης μεσολαβεί διάστημα τουλάχιστον 45 ημερών.
| + | |
| − | Οι ανάγκες των ταύρων σε ενέργεια και αζωτούχες ουσίες δίδονται στον πίνακα 7.4. και περιλαμβάνουν ανάγκες συντήρησης και ανάγκες για 2-3 σπερματοληψίες εβδομαδιαίως. Πλεόνασμα αζωτούχων ουσιών στα σιτηρέσια των ταύρων πρέπει να αποφεύγονται γιατί μπορούν να προκαλέσουν δυσκαμψία των ταρσών με δυσμενείς εππιπτώσεις στην εκτέλεση των επιβάσεων. Ομοίως, η ανεπαρκής χορήγηση αζωτούχων ουσιών ή ο ελλιπής εφοδιασμός των ζώων με απαραίτητα αμινοξέα υποβιβάζει αισθητά την ποιότητα του σπέρματος. Για το λόγο αυτό στα σιτηρέσια των ταύρων χρησιμοποιούνται υποπροϊόντα σπορελαιουργίας με συμμετοχή ζωοτροφών ζωικής προέλευσης.
| + | |
| − | Ιδιαίτερη σημασία, από πλευράς ανόργανων στοιχείων, έχει η σχέση Ca:Ρ η οποία πρέπει να είναι (1,25-1,5):1. Υπερβολική χορήγηση Ρ χωρίς να τηρείται η παραπάνω σχέση είναι δυνατόν να προκαλέσει υπερδιέγερση των παραθυροειδών αδένων και ως εκ τούτου απασβέστωση του σκελετού με δυσμενείς επιπτώσεις στη χρησιμοποίηση του ταύρου για αναπαραγωγή. Από τις βιταμίνες, τη μεγαλύτερη σημασία για τους ταύρους έχει η Α.
| + | |
| − | Στη διατροφή των ταύρων αποφεύγεται η χορήγηση άχυρου και γενικά ογκώδους σιτηρεσίου, καθώς και ζωοτροφών που περιέχουν νιτρικά άλατα ή φυτοοιοτρογόνα (π.χ. χλόη ή χόρτο ψυχανθών). Το χόρτο λειμώνων θεωρείται ως η πλέον κατάλληλη ΧΖ για τους ταύρους και χορηγείται σε ποσότητα 4-8 kg ημερησίως. Το υπόλοιπο των αναγκών καλύπτεται με ΣΖ.
| + | |
| − | | + | |
| − | {{{top_heading|==}}}Διατροφή αναπτυσσόμενων βοοειδών{{{top_heading|==}}}
| + | |
| − | {{{top_heading|===}}}Φυσιολογικές βάσεις{{{top_heading|===}}}
| + | |
| − | | + | |
| − | Οι μόσχοι κατά την πρώτη εβδομάδα της ηλικίας τους είναι ζώα μονογαστρικά, προσαρμοσμένα στην αποκλειστική με γάλα διατροφή. Το γάλα διοχετεύεται μέσω της οισοφαγικής αύλακας, στο ήνυστρο όπου τα πεπτικά υγρά περιέχουν τα κατάλληλα ένζυμα για την πέψη των συστατικών του γάλακτος. Ο σίαλος περιέχει λιπάσες, το γαστρικό υγρό τη ρεννίνη, το παγκρεατικό υγρό είναι φτωχό σε πρωτεϊνολυτικά ένζυμα και στερείται αμυλάσης, το δε εντερικό υγρό είναι πλούσιο σε λακτάση χωρίς να περιέχει αμυλάση και σουκράση. Η ποσοτική και ποιοτική σύσταση των πεπτικών υγρών σε ένζυμα μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου και πλησιάζει την κανονική σε ηλικία 5-6 εβδομάδων, οπότε οι μόσχοι μπορούν να διατραφούν αποκλειστικά με στερεά τροφή. Αν όμως οι μόσχοι εξακολουθούν να διατρέφονται αποκλειστικά ή κυρίως με γάλα, η περιεκτικότητα του γαστρικού υγρού σε ρεννίνη και του εντερικού σε λακτάση εξακολουθεί να διατηρείται υψηλή, ενώ παράλληλα ανάπτύσσεται στο έντερο μικροχλωρίδα, η οποία μπορεί να μεταβολίζει τη λακτόζη.
| + | |
| − | | + | |
| − | Η πρόσληψη στερεάς τροφής από τους μόσχους προκαλεί την ανατομοφυσιολογική εξέλιξη των προστομάχων και επιταχύνει τη λειτουργία τους. Με αυτήν αυξάνεται ο όγκος των προστομάχων, μεταβάλλονται οι αναλογίες των διαφόρων τμημάτων τους και εγκαθιστάται η μικροχλωρίδα, η οποία στην ηλικία των 6-8 εβδομάδων έχει τη σύνθεση εκείνης των ενηλίκων.
| + | |
| − | Από το τέλος του 3ου μήνα εμφανίζονται τα πρωτόζωα, ενώ από την 3<sub>η</sub> εβδομάδα αρχίζει η κυτταρινόλυση στους προστομάχους με παράλληλη ανάπτυξη των λαχνών των βλεννογόνων. Ο μηρυκασμός στην αρχή είναι σύντομος και αραιός, βαθμιαία γίνεται μακρότερος και συχνότερος και από την 6<sub>η</sub> εβδομάδα αποκτά τον κανονικό του ρυθμό. Η εξέλιξη όμως του μηρυκασμού εξαρτάται από το είδος της τροφής.
| + | |
| − | | + | |
| − | Η ανατομοφυσιολογική εξέλιξη του πεπτικού συστήματος των νεογνών, μπορεί να τροποποιηθεί από τον εκτροφέα με κατάλληλο χειρισμό, ανάλογα με τον επιδιωκόμενο σκοπό και συγκεκριμένα:
| + | |
| − | *να επιταχυνθεί, με περιορισμό της χορηγούμενης ποσότητας γάλακτος και έγκαιρη προετοιμασία του ζώου για την αποκλειστική διατροφή του με στερεά τροφή. Αυτό γίνεται στους μόσχους εκτροφής, σε ζώα δηλαδή που προορίζονται για αναπαραγωγή ή για πάχυνση μέχρι μεγάλου βάρους και
| + | |
| − | *να επιβραδυνθεί ή ακόμη να παρεμποδισθεί, με αποκλειστική διατροφή του μόσχου με γάλα ή κυρίως με γάλα, ώστε ο μόσχος να διατηρηθεί σε κατάσταση μονογαστρικού ζώου για μεγάλο χρονικό διάστημα (παραγωγή μόσχων γάλακτος).
| + | |
| − | | + | |
| − | {{{top_heading|===}}}Διατροφή ζώων εκτροφής{{{top_heading|===}}}
| + | |
| − | | + | |
| − | Στους [[Βοοειδή |μόσχους]] αυτούς επιδιώκεται βραδύτερη ανάπτυξη του μυϊκού συστήματος αλλά ισχυρή ανάπτυξη του σκελετού. Η μέση ημερήσια αύξηση του ΣΒ κατά τους 4 πρώτους μήνες της ηλικίας τους επιζητείται να είναι 700-800 g για φυλές συνδυασμένων αποδόσεων (γάλα - κρέας) και 800-900 g για τις [[Κρεοπαραγωγικός τύπος βοοειδών και οι κυριότερες φυλές |κρεοπαραγωγικές φυλές]].
| + | |
| − | Οι μόσχοι κατά την πρώτη εβδομάδα της ηλικίας τους διατρέφονται αποκλειστικά με το [[Colostrum (Πρωτόγαλα αγελάδας, πύαρ) |πρωτόγαλα]] και στη συνέχεια με πλήρες γάλα. Το πρωτόγαλα είναι πλούσιο σε ανοσογλοβουλίνες (γ-σφαιρίνες), οι οποίες ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα του νεογέννητου μόσχου.
| + | |
| − | Στις κρεοπαραγωγικές φυλές η διατροφή των μόσχων γίνεται με <font color="black">φυσικό θηλασμό</font>, όπου οι μόσχοι παραμένουν με τις μητέρες τους και θηλάζουν κατά βούληση, συνήθως μέχρι την ηλικία των 6 μηνών. Ο θηλασμός αρχίζει 2-5 ώρες μετά τη γέννηση και γίνεται 5-8 φορές στην αρχή και 3-5 στη συνέχεια. Η διάρκεια θηλασμού είναι 5-7 λεπτά της ώρας κάθε φορά, ή 30-60 λεπτά συνολικά. Αυξανόμενης της συχνότητας ερεθίσματος του μαστού με το θηλασμό αυξάνεται η γαλακτοπαραγωγή.
| + | |
| − | Οι τοκετοί επιδιώκονται την άνοιξη ώστε οι μόσχοι, παράλληλα με το θηλασμό, να προσλαμβάνουν χλόη με την οποία συμπληρώνουν τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες τους σε ενέργεια και θρεπτικά συστατικά. Από το φθινόπωρο, που διακόπτεται ουσιαστικά ο θηλασμός και δεν υπάρχει διαθέσιμη βοσκή, τους χορηγείται τροφή στο στάβλο.
| + | |
| − | | + | |
| − | Στις γαλακτοπαμαγωγικές φυλές ο τεχνητός θηλασμός κατά τον οποίον οι μόσχοι, αφού θηλάσουν το πρωτόγαλα για 3-5 ημέρες από τις μητέρες τους, διατρέφονται με ρόφημα τεχνητού γάλακτος.
| + | |
| − | | + | |
| − | Ο τεχνητός θηλασμός εφαρμόζεται ευρέως γιατί είναι οικονομικά συμφερότερη μέθοδος έναντι του φυσικού θηλασμού και βέβαια σε περιτπώσεις όπου:
| + | |
| − | #η γαλακτοπαραγωγή των αγελάδων είναι υψηλή ή ανεπαρκής,
| + | |
| − | #υπάρχουν νεογνά ορφανά ή υπεράριθμα και
| + | |
| − | #η εκτροφή των νεογνών γίνεται ανεξάρτητα από τη μονάδα αναπαραγωγής.
| + | |
| − | | + | |
| − | Ως ρόφημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί άπαχο ή τεχνητό γάλα και σπανιότερα ορός γάλακτος ή βουτυρογάλακτος.
| + | |
| − | Το ρόφημα προσλαμβάνεται με πόση από κάδους ή με θηλασμό μέσω θηλάστρων, κατά μερίδες σε 2-3 γεύματα, σε προκαθορισμένη ποσότητα και θερμοκρασία 35-37<sup>o</sup>C, ή ψυχρό (5-15<sup>o</sup>C), όταν καταναλίσκεται κατά βούληση.
| + | |
| − | Όταν το ρόφημα είναι διαθέσιμο για κατά βούληση κατανάλωση, παρατηρείται αυξημένη κατανάλωση η οποία μπορεί να δημιουργήσει πεπτικές διαταραχές και εκδήλωση διαρροιών. Η καθοριστική διατροφή των μόσχων είναι συνήθως συμφερότερη της κατά βούληση. Στην πράξη χορηγούνται 2 γεύματα ροφήματος τεχνητού γάλακτος με 13% ΞΟ, θερμοκρασίας 35-38<sup>o</sup>C, μέχρι της ηλικίας των 5-6 εβδομάδων. Από τη δεύτερη εβδομάδα παρέχεται στους μόσχους, παράλληλα με το ρόφημα του τεχνητού γάλακτος, φρέσκο νερό, εναρκτήριο μείγμα ΣΖ και καλής ποιότητας χόρτο.
| + | |
| − | | + | |
| − | Κριτήρια απογαλακτισμού μπορεί να είναι η ηλικία του μόσχου, ο ρυθμός ανάπτυξης του, η συνολική ποσότητα ροφήματος που κατανάλωσε, ή η ημερήσια ποσότητα ξηράς τροφής που καταναλώνει. Ο συνδυασμός ηλικίας και καταναλισκόμενης ποσότητας τροφής θεωρείται άριστος όταν σε ηλικία 5-6 εβδομάδων ο μόσχος καταναλώνει τουλάχιστον 500 g ΣΖ την ημέρα. Η σκόνη γάλακτος με την οποία παρασκευάζεται το ρόφημα πρέπει να πληροί συγκεκριμένες τεχνολογικές και διαιτοφυσιολογικές προδιαγραφές.
| + | |
| − | Οι πρωτείνες του πρέπει να προέρχονται κατά κύριο λόγο από υποπροϊόντα γάλακτος (άπαχο γάλα, τυρόγαλα κ.λπ.) για να είναι ευπρόσβλητες από τα ένζυμα του γαστρικού υγρού του νεαρού μόσχου. Μπορούν όμως να χρησιμοποιηθούν μερικώς και πρωτείνες σόγιας, διαφόρων ζυμών ή ιχθυοπρωτεΐνη κ.ά. Οι υδατάνθρακες πρέπει να είναι κυρίως λακτόζη και γλυκόζη. Η ημερήσια ποσότητα λακτόζης που καταναλώνει ένα μοσχάρι δεν πρέπει να ξεπερνά όμως τα 200 g γιατί μπορεί να προκληθεί διάρροια. Ομοίως η συμμετοχή του αμύλου δεν πρέπει να υπερβαίνει το 5%, ενώ αποκλείεται η χρησιμοποίηση σάκχαρης. Το λίπος πρέπει να είναι λεπτά διαμερισμένο με παράλληλη προσθήκη γαλακτωματοποιητή, σταθεροποιητή και αντιοξειδωτικού. Στο τεχνητό γάλα πρέπει να υπερέχουν τα κεκορεσμένα λιπαρά οξέα, γιατί τα φυτικά ή ζωικά έλαια που είναι πλούσια σε ακόρεστα λιπαρά οξέα προκαλούν διάρροιες και αυξάνουν τις ανάγκες των μόσχων σε βιταμίνη Ε.
| + | |
| − | Στους αγοραζόμενους μόσχους, που μεταφέρονται από τη μονάδα αναπαραγωγής στη μονάδα εκτροφής, για να αντιμετωπιστεί το stress μεταφοράς τους χορηγείται κατά την πρώτη ημέρα μόνο χλιαρό νερό ή τσάι ενισχυμένο με βιταμίνες και αντιβιοτικά, ενώ κατά τη δεύτερη ημέρα μικρή ποσότητα αραιού ροφήματος γάλακτος. Από την 3<sup>η</sup>-4<sup>η</sup> ημέρα εφαρμόζεται το πρόγραμμα διατροφής τους με κανονικό ρόφημα, ανάλογα με την ηλικία τους.
| + | |
| − | | + | |
| − | Η διατροφή των μόσχων <font color="black">μετά τον απογαλακτισμό</font> εξαρτάται από τον τελικό προορισμό τους (αναπαραγωγή ή πάχυνση), μέχρι τον 5<sub>O</sub>-6<sub>O</sub> μήνα όμως είναι ίδια και στις δύο περιπτώσεις. Στους μόσχους της ηλικίας αυτής χορηγείται χόρτο καλής ποιότητας (1,5-2 Κg) ή ενσίρωμα αραβοσίτου πλούσιο σε ΞΟ και καρπό (4 kg) και μείγμα ΣΖ (1,5-2 Κg). Μπορούν όμως κάλλιστα να διατηρούνται και επί της βοσκής, εφόσον υπάρχει τέτοια δυνατότητα και εφόσον η βοσκή μπορεί να καλύψει τις ανάγκες τους.
| + | |
| − | | + | |
| − | {{{top_heading|===}}}Διατροφή μοσχίδων{{{top_heading|===}}}
| + | |
| − | | + | |
| − | Η διατροφή των [[Βοοειδή |μοσχίδων]] απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή γιατί απ' αυτήν εξαρτάται κατά μεγάλο ποσοστό η ομαλή διεξαγωγή της αναπαραγωγής και η δημιουργία καλών παραγωγικών ζώων. Οι μοσχίδες εισέρχονται στην ήβη όταν αποκτήσουν το 40% του τελικού τους ΣΒ και χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή όταν το ΣΒ τους φθάσει το 70% του τελικού.
| + | |
| − | Το επίπεδο διατροφής, από το οποίο εξαρτάται ο ρυθμός ανάπτυξης των ζώων, επηρεάζει την ηλικία χρησιμοποίησης, την εμφάνιση του πρώτου οίστρου, το ποσοστό γονιμότητας και το ύψος της πρώτης γαλακτοπαραγωγής.
| + | |
| − | Ο επιζητούμενος μέσος ημερήσιος ρυθμός ανάπτυξης των μοσχίδων είναι 400-500 g. Όταν ο ρυθμός αυτός είναι μικρότερος των 400g ή μεγαλύτερος των 800 g τότε επηρεάζεται δυσμενώς η γονιμότητα και η παραγωγικότητα των ζώων. Το υψηλό επίπεδο διατροφής προκαλεί επίσης δυστοκίες, λόγω του αυξημένου βάρους του μόσχου.
| + | |
| − | | + | |
| − | Για τις [[Γαλακτοπαραγωγικός τύπος βοοειδών και οι κυριότερες φυλές |γαλακτοπαραγωγικές φυλές]] επιδιώκεται η πρώτη οχεία όχι νωρίτερα των 15 μηνών και ο πρώτος τοκετός στην ηλικία των 24 μηνών, ενώ στις κρεοπαραγωγικές φυλές ο πρώτος τοκετός σκόπιμο είναι να γίνεται στους 26-27 μήνες και οι μοσχίδες να έχουν το 90% του τελικού ΣΒ.
| + | |
| − | | + | |
| − | Η διατροφή των μοσχίδων γίνεται με σιτηρέσια ποικίλης περιεκτικότητας σε ΧΖ, ενώ αποφεύγεται η χρησιμοποίηση άχυρου κατά το πρώτο έτος της ηλικίας τους. Επειδή όμως επιδιώκεται σχετικά χαμηλός ρυθμός ανάπτυξης, η κατάρτιση των σιτηρεσίων για την κάλυψη των αναγκών τους (πιν.7.7. και 7.8.) μπορεί να γίνει αποκλειστικά με καλής ποιότητας ΧΖ.
| + | |
| − | | + | |
| − | Στις επίτοκες δαμάλεις η διατροφή γίνεται όπως στις επίτοκες αγελάδες γαλακτοπαραγωγής (διατροφή κατά την ξηρά περίοδο).
| + | |
| − | | + | |
| − | {| class="wikitable" style="text-align: center;"
| + | |
| − | |+<font size="+1">Πίνακας 7.7</font>
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="6" |<font size="+1">Ημερήσιες ανάγκες μόσχων αναπαραγωγής ηλικίας 5 και 6 μηνών</font>
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">Κατηγορία</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΣΒ Kg</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΜΗΑ<sup>*</sup>g</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΞΟ kg</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΚΕΓ Μj</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΠΑ<sup>**</sup>g</font>
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |<font size="+0,5">Αρσενικά</font>
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |Εντατική εκτροφή
| + | |
| − | |160-230
| + | |
| − | |1150
| + | |
| − | |4-5
| + | |
| − | |22-26
| + | |
| − | |500-600
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |Κανονική
| + | |
| − | |160-220
| + | |
| − | |1000
| + | |
| − | |4-5
| + | |
| − | |21-25
| + | |
| − | |450-550
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |<font size="+0,5">Θηλυκά</font>
| + | |
| − | |130-175
| + | |
| − | |750
| + | |
| − | |3-4
| + | |
| − | |17-20
| + | |
| − | |380
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |<font size="+0,5">Πλαστικά στοιχεία (g.ημ.<sup>-1</sup>)</font> Ca=40, Mg=5, P=20, Na=6
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |<font size="+0,5">Ιχνοστοιχεία (mg.kg.<sup>-1</sup>)</font> ΞΟ:Fe=30-50, Cu=8-10, Mn=50, Zn=30, Co=0,1, Se=0,15
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |<font size="+0,5">Βιταμίνες:</font>Α=10,000-20,000 ΔΜ, D=1,000-2,000 ΔΜ, E=20-40 mg.ημ.<sup>-1</sup>
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |}
| + | |
| − | | + | |
| − | {{{top_heading|===}}}Διατροφή ταυριδίων{{{top_heading|===}}}
| + | |
| − | | + | |
| − | Το επίπεδο διατροφής των ταυριδίων μετά τον 6<sub>O</sub> μήνα της ηλικίας τους εξαρτάται από τον τρόπο χρησιμοποίησής τους στην αναπαραγωγή. Αυτά που προορίζονται για φυσική αναπαραγωγή διατρέφονται με χαμηλότερο επίπεδο διατροφής και αποκτούν συνήθως στην ηλικία του ενός έτους ΣΒ 380 kg. Αυτά όμως που προορίζονται για τεχνητή γονιμοποίηση διατρέφονται με υψηλότερο επίπεδο για να χρησιμοποιηθούν γρηγορότερα στην αναπαραγωγή.
| + | |
| − | | + | |
| − | Η διατροφή των ταυριδίων είναι παρόμοια με εκείνη των μοσχίδων, με μόνη διαφορά την αποφυγή χρησιμοποίησης ογκωδών ΧΖ και αυτών που περιέχουν πολλά φυτοοιστρογόνα (π.χ. χόρτο μηδικής). Το άχυρο αποφεύγεται κατά κανόνα στη διατροφή των ταυριδίων, ενώ δίδεται ιδιαίτερη σημασία στο ισόρροπο του σιτηρεσίου ως προς τα ανόργανα στοιχεία και τις βιταμίνες.
| + | |
| − | | + | |
| − | {| class="wikitable" style="text-align: center;"
| + | |
| − | |+<font size="+1">Πίνακας 7.8</font>
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="10" |<font size="+1">Ανάγκες μοσχίδων γαλακτοπαραγωγικών φυλών ηλικίας 7-24 μηνών</font>
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">Ηλικία σε μήνες</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΖΒ Kg</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΜΗΑ g</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΞΟ Kg</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΚΕΓ Μj</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΠΑ<sup>*</sup>g</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">Ca g</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">Mg g</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">P g</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">Na g</font>
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |7
| + | |
| − | |175
| + | |
| − | |700
| + | |
| − | |4
| + | |
| − | |20
| + | |
| − | |400
| + | |
| − | |45
| + | |
| − | |8
| + | |
| − | |20
| + | |
| − | |7
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |9
| + | |
| − | |240
| + | |
| − | |700
| + | |
| − | |4
| + | |
| − | |22
| + | |
| − | |400
| + | |
| − | |45
| + | |
| − | |8
| + | |
| − | |20
| + | |
| − | |7
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |12
| + | |
| − | |300
| + | |
| − | |700
| + | |
| − | |5
| + | |
| − | |28
| + | |
| − | |420
| + | |
| − | |50
| + | |
| − | |10
| + | |
| − | |23
| + | |
| − | |9
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |18
| + | |
| − | |410
| + | |
| − | |500
| + | |
| − | |6
| + | |
| − | |35
| + | |
| − | |420
| + | |
| − | |50
| + | |
| − | |10
| + | |
| − | |23
| + | |
| − | |9
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |24
| + | |
| − | |500
| + | |
| − | |500
| + | |
| − | |8
| + | |
| − | |41
| + | |
| − | |420
| + | |
| − | |50
| + | |
| − | |14
| + | |
| − | |28
| + | |
| − | |10
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |Βιταμίνη Α:25,000-40,000 ΔΜ.ημ.<sup>-1</sup>, D=3,000-5,000 ΔΜ.ημ.<sup>-1</sup>, E=150-300 ΔΜ.ημ.<sup>-1</sup>
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |Ιχνοστοιχεία Fe:30-50, Cu=8-10, Mn=50, Zn=30, Co=0,1 mg/kg ΞΟ (ppm)
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |}
| + | |
| − | | + | |
| − | <sup>*</sup>ΣΦΠ=70%
| + | |
| − | | + | |
| − | {{{top_heading|===}}}Πάχυνση βοοειδών{{{top_heading|===}}}
| + | |
| − | | + | |
| − | Η πάχυνση αποτελεί παραγωγική διαδικασία κατά την οποία επιδιώκεται η εκμετάλλευση των αναβολικών φαινομένων του οργανισμού για παραγωγή σφαγίου σύμφωνα με τις απαιτήσεις της αγοράς. Στα αναπτυσσόμενα ζώα, όπου το κύριο αναβολικό φαινόμενο είναι η πρωτεϊνοσύνθεση, η πάχυνση αποβλέπει κυρίως στην εξάντληση της ικανότητας του ζώου για ανάπτυξη του μυϊκού συστήματος αλλά με παράλληλη εναπόθεση τόσης ποσότητας λίπους όση απαιτείται για τη βελτίωση των ιδιοτήτων του κρέατος και της γενικής εμφάνισης του σφαγίου. Το είδος αυτό της πάχυνσης καλείται <font color="black">κρεοπαραγωγική</font>.
| + | |
| − | Αντίθετα, στα ενήλικα ζώα η πάχυνση στηρίζεται στη λιποσυνθετική ικανότητα του οργανισμού και γι' αυτό καλείται <font color="black">λιποπαραγωγική</font>. Η λιποπαραγωγική πάχυνση αφορά κυρίως στις αγελάδες οι οποίες απομακρύνονται από την αναπαραγωγή και αποβλέπει στη βελτίωση της σωματικής τους κατάστασης προ της σφαγής.
| + | |
| − | Η κρεοπαραγωγική πάχυνση διακρίνεται σε δύο είδη, την <font color="black">πάχυνση μόσχων γάλακτος</font> και την <font color="black">πάχυνση αναπτυσσόμενων βοοειδών</font>.
| + | |
| − | | + | |
| − | {{{top_heading|====}}}Πάχυνση μόσχων γάλακτος{{{top_heading|====}}}
| + | |
| − | | + | |
| − | Η παραγωγική αυτή διαδικασία αποβλέπει στην παραγωγή σφαγίων μικρής ηλικίας, μικρού βάρους και ειδικής ποιότητας που χαρακτηρίζονται από ομοιόμορφη επικάλυψη με λίπος, τρυφερό και λεπτόϊνο κρέας με ανοικτό χρωματισμό σάρκας και υψηλή απόδοση σε σφάγιο (65%). Ανάλογα με το βαθμό πραγματοποίησης αυτών των στόχων τα σφάγια κατατάσσονται σε ποιότητες, σε όλες όμως τις περιπτώσεις τα παραγόμενα σφάγια είναι ανώτερα από κάθε άλλη μορφή πάχυνσης.
| + | |
| − | Η παραγωγή σφαγίου γάλακτος προϋποθέτει την αποκλειστική διατροφή των μόσχων με γάλα και τη διατήρηση τους σε κατάσταση μονογαστρικού. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται υψηλή πεπτικότητα του σιτηρεσίου και υψηλή απόδοση σε σφάγιο. Η χαμηλή περιεκτικότητα του σφαγίου σε Fe δημιουργεί ελαφρά αναιμία στο ζώο που εξασφαλίζει το σαρκορόδινο χρωματισμό του κρέατος.
| + | |
| − | Το σύστημα αυτό πάχυνσης εφαρμόζεται κυρίως στην Δ. Ευρώπη, όπου η πάχυνση αρχίζει με αρσενικά ζώα ηλικίας 5-10 ημερών και τελειώνει όταν τα ζώα αποκτήσουν ΣΒ 230-260kg σε ηλικία 4 περίπου μηνών, με μια μέση ημερήσια αύξηση ΣΒ περί τα 1500 g. Τα ζώα αυτα διατηρούνται σε ομάδες των 4-5 ατόμων ανά κελί σε θαλάμους σκοτεινούς με διάτρητο δάπεδο. Το ρόφημα του γάλακτος, η σύνθεση του οποίου αποτελεί συνήθως μυστικό εταιριών, χορηγείται σε 2 3 γεύματα ημερησίως.
| + | |
| − | | + | |
| − | {{{top_heading|====}}}Πάχυνση αναπτυσσόμενων βοοειδών{{{top_heading|====}}}
| + | |
| − | | + | |
| − | Αποβλέπει στην εκμετάλλευση του φαινομένου της ανάπτυξης των απογαλακτισθέντων μόσχων για παραγωγή σφαγίου μεγάλου βάρους, που χαρακτηρίζεται από υψηλή απόδοση (>57%), από πλήρη ανάπτυξη του μυϊκού συστήματος με ιδιαίτερη έμφαση στη διάπλαση των μυών των ωμοπλατών, της ράχης, της λεκάνης και των γλουτών και από μέτρια και ομοιόμορφη επικάλυψη με υποδόριο λίπος.
| + | |
| − | Η διάρκεια της πάχυνσης ενός αναπτυσσόμενου ζώου, δηλαδή ο χρόνος που απαιτείται για να αποκτήσει ορισμένο βάρος, εξαρτάται από το ρυθμό ανάπτυξης του ζώου (ένταση πάχυνσης) και αυτός από το επίπεδο διατροφής, δηλαδή την ένταση της διατροφής. Αυξανόμενης όμως της ηλικίας του ζώου ελαττώνεται ο ρυθμός πρωτεϊνοσύνθεσης και αυξάνεται εκείνος της λιποσύνθεσης, οπότε το σφάγιο γίνεται διαρκώς πλουσιότερο σε λίπος.
| + | |
| − | | + | |
| − | Αυτό συμβαίνει σε μεγαλύτερο βαθμό όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο διατροφής και όσο μικρότερη είναι η πρωτεϊνοσυνθετική και μεγαλύτερη η λιποσυνθετική ικανότητα του ζώου.
| + | |
| − | | + | |
| − | Επιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι για την εναπόθεση 1 Κg σωματικής σάρκας, που περιέχει 230 g πρωτεΐνης, απαιτούνται 1450 ΤΜΑ, ενώ για την εναπόθεση 1kg σωματικού λίπους απαιτούνται 4.000 ΤΜΑ. Στα παραπάνω αναφερθέντα στοιχεία οφείλεται και η διαμόρφωση των αναγκών των παχυνόμενων μόσχων (πιν. 7.9).
| + | |
| − | Η ποιότητα λοιπόν του τελικώς παραγόμενου σφαγίου είναι συνάρτηση:
| + | |
| − | #του βάρους και της ηλικίας μέχρι των οποίων γίνεται η πάχυνση,
| + | |
| − | #της κρεοπαραγωγικής ικανότητας του ζώου και
| + | |
| − | #της έντασης της διατροφής. Για την παραγωγή σφαγίου σύμφωνα με τις απαιτήσεις της αγοράς πρέπει όχι μόνο να λαμβάνονται υπόψη οι παραπάνω παράγοντες αλλά και να συνδυάζονται κατάλληλα, ώστε η πάχυνση να είναι οικονομική και συμφέρουσα και να εξασφαλίζει την καλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των νομευτικών δυνατοτήτων του παραγωγού. Από το συνδυασμό αυτό προκύπτουν οι διάφορες μορφές κρεοπαραγωγικής πάχυνσης κάθε μία των οποίων απαιτεί και την πρέπουσα σ' αυτή μέθοδο διατροφής.
| + | |
| − | | + | |
| − | {| class="wikitable" style="text-align: center;"
| + | |
| − | |+<font size="+1">Πίνακας 7.9</font>
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="7" |<font size="+1">Ημερήσιες ανάγκες παχυνόμενων μόσχων</font>
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">Σωματικό βάρος</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="6" |<font size="+1">Ημερήσια αύξηση σωματικού βάρους<sup>(1)</sup> σε g</font>
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1"></font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="3" |<font size="+1">1200</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="3" |<font size="+1">1400</font>
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">(Κg)</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΞΟ</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΤΜΑ<sup>*</sup></font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΠΑ<sup>*</sup></font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΞΟ</font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΤΜΑ<sup>*</sup></font>
| + | |
| − | ! scope="col" colspan="1" |<font size="+1">ΠΑ<sup>*</sup></font>
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |100
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |150
| + | |
| − | |4,0
| + | |
| − | |2526
| + | |
| − | |540
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |200
| + | |
| − | |5,2
| + | |
| − | |3080
| + | |
| − | |555
| + | |
| − | |6,0
| + | |
| − | |3620
| + | |
| − | |580
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |250
| + | |
| − | |6,0
| + | |
| − | |3610
| + | |
| − | |555
| + | |
| − | |6,9
| + | |
| − | |4170
| + | |
| − | |580
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |300
| + | |
| − | |6,7
| + | |
| − | |4115
| + | |
| − | |560
| + | |
| − | |7,8
| + | |
| − | |4700
| + | |
| − | |580
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |350
| + | |
| − | |7,6
| + | |
| − | |4580
| + | |
| − | |565
| + | |
| − | |8,6
| + | |
| − | |5185
| + | |
| − | |580
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |400
| + | |
| − | |8,6
| + | |
| − | |5015
| + | |
| − | |565
| + | |
| − | |9,7
| + | |
| − | |5640
| + | |
| − | |580
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |450
| + | |
| − | |9,3
| + | |
| − | |5420
| + | |
| − | |575
| + | |
| − | |10,4
| + | |
| − | |6070
| + | |
| − | |590
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |500
| + | |
| − | |10,0
| + | |
| − | |5790
| + | |
| − | |595
| + | |
| − | |11,1
| + | |
| − | |6455
| + | |
| − | |605
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |550
| + | |
| − | |10,5
| + | |
| − | |6150
| + | |
| − | |610
| + | |
| − | |11,6
| + | |
| − | |6830
| + | |
| − | |620
| + | |
| − | |-
| + | |
| − | |}
| + | |
| − | | + | |
| − | <sup>*</sup>ΤΜΑ=Τροποποιημένες μονάδες αμύλου, <sup>**</sup>ΣΦΠ=70%
| + | |
| − | | + | |
| − | <sup>(1)</sup>Για ΜΗΑ ΣΒ 1000 g οι ανάγκες σε ΤΜΑ υπολογίζονται κατά 15% και σε ΠΑ κατά 5% λιγότερες από τις αντίστοιχες ανάγκες των 1200 g ΜΗΑ ΣΒ αντίστοιχα
| + | |
| − | | + | |
| − | Κατά την πάχυνση είναι δυνατόν να χρηοιμοποιηθεί επωφελώς το φαινόμενο της <font color="black">αντισταθμιστικής ανάπτυξης</font> κατά το οποίο όταν ένα ζώο διατρέφεται κατά μία περίοδο με σιτηρέσιο ανεπαρκές για την πλήρη έκπτυξη της πρωτεϊνοσυνθετικής του ικανότητας, διατηρεί δυναμικό πρωτεϊνοσύνθεσης το οποίο εκπτύσσει σε επόμενη περίοδο όταν η διατροφή είναι αφθονότερη. Στην πράξη αυτό εφαρμόζεται για εξοικονόμηση ακριβών ζωοτροφών κατά το χειμώνα ή για αντιμετώπιση ελλειμμάτων ζωοτροφών, έχει όμως επιτυχία μόνο σε ζώα ηλικίας μεγαλύτερης των 12 μηνών, τα οποία έχουν σχηματίσει το σκελετό τους και υπό την προϋπόθεση ότι η πάχυνση θα διαρκέσει για μακρό χρονικό διάστημα ούτως ώστε να υπάρχει χρόνος αντιστάθμισης. Η μείωση του χρόνου αντιστάθμισης με ανάλογη αύξηση της έντασης της διατροφής προκαλεί αύξηση της εναπόθεσης σωματικού λίπους και είναι άσκοπη. Η αντιστάθμιση της ανάπτυξης είναι τόσο ταχύτερη όσο η διαφορά του επιπέδου διατροφής μεταξύ των δύο περιόδων είναι μικρότερη και πραγματοποιείται σε μικρότερο βαθμό όσο παρατείνεται η περίοδος υποσιτισμού.
| + | |
| − | | + | |
| − | Τα συστήματα κρεοπαραγωγικής πάχυνσης διακρίνονται σε <font color="black">εντατικά</font>, <font color="black">ημιεντατικά</font> ή <font color="black">εκτατικά</font>, ανάλογα με τη φυλή των μόσχων, την ένταση πάχυνσης (ρυθμός ανάπτυξης και διάρκεια πάχυνσης) και την ένταση της διατροφής (επίπεδο διατροφής, συμμετοχή ΧΖ ή και ΣΖ).
| + | |
| − | Οι παχυνόμενοι μόσχοι προέρχονται:
| + | |
| − | | + | |
| − | *Από αγελάδες
| + | |
| − | *#[[Γαλακτοπαραγωγικός τύπος βοοειδών και οι κυριότερες φυλές |γαλακτοπαραγωγών φυλών]] και
| + | |
| − | *#[[Κρεοπαραγωγικός τύπος βοοειδών και οι κυριότερες φυλές |κρεοπαραγωγών φυλών]]. Στην περίπτωση αυτή οι μόσχοι θηλάζουν φυσικά το πρωτόγαλα για 2-3 ημέρες, ακολουθεί τεχνητός θηλασμός για 2 περίπου μήνες και στη συνέχεια εντατική πάχυνση στο στάβλο με ΧΖ και ΣΖ. Η διάρκεια πάχυνσης είναι 13-14 μήνες με τελικό ΣΒ κατά τη σφαγή 500-550 kg.
| + | |
| − | *Από αγελάδες ελεύθερης βοσκής, αβελτίωτες ή διασταυρωμένες με ταύρους μη αμελγόμενες. Οι μόσχοι αυτοί διατηρούνται με τις μητέρες τους στη βοσκή μέχρι το φθινόπωρο, οπότε ακολουθεί εντατική πάχυνση στο στάβλο. Τα θηλυκά σφάζονται συνήθως σε μικρό ΣΒ (150-200 kg,), ενώ τα αρσενικά σε ηλικία 12-18 μηνών και ΣΒ 400-600 Κg, και
| + | |
| − | *Από εισαγόμενα από το εξωτερικό ζώντα ζώα, αρχικού ΣΒ 150 έως και 400 Kg. Προέρχονται κυρίως από κρεοπαραγωγικές φυλές, παχύνονται εντατικά στο στάβλο και σφάζονται σε ΣΒ 500-650 kg. Στην περίπτωση αυτή η αρχική αξία (τιμή αγοράς) των μόσχων είναι συνήθως υψηλή και το κέρδος της εκμετάλλευσης πολύ περιορισμένο, γιατί όσο μεγαλύτερο είναι το αρχικό ΣΒ των [[Βοοειδή |μόσχων]] κατά την έναρξη της πάχυνσης τόσο περισσότερο ασύμφορη είναι η πάχυνση λόγω της αύξησης του συντελεστή εκμετάλλευσης του σιτηρεσίου.
| + | |
| − |
| + | |
| − | [[είναι διατροφή του ζώου::Εκτροφή αιγοπροβάτων| ]]
| + | |
| | [[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | | [[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] |
| | [[πόσο αφορά σε κτηνίατρο::20| ]] | | [[πόσο αφορά σε κτηνίατρο::20| ]] |
| | __NOTOC__ | | __NOTOC__ |
