Καλλιέργεια λειμώνιου τριφυλλιού

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Προετοιμασία εδάφους για καλλιέργεια λειμώνιου τριφυλλιού

Ανθισμένη καλλιέργεια λειμώνιου τριφυλλιού

Η προετοιμασία του εδάφους για την καλλιέργεια του λειμώνιου τριφυλλιού είναι παρόμοια με εκείνη που γίνεται για τη σπορά της μηδικής.

Πιο συγκεκριμένα η προετοιμασία ξεκινά με ένα όργωμα κατά προτίμηση την εποχή του Φθινοπώρου. Στη συνέχεια συνιστώνται ελαφριές καλλιεργητικές εργασίες για την προετοιμασία της σποροκλίνης. Δε συνιστάται το φρεζάρισμα για τον ψιλοχωματισμό του εδάφους γιατί αφήνει το έδαφος πολύ αφράτο. Όταν το έδαφος είναι πολύ ψιλοχωματισμένο υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί κρούστα μετά από άρδευση για την υποβοήθηση του φυτρώματος ή μετά από βροχή, ενώ αν είναι πολύ αφράτο δυσκολεύεται το φύτρωμα, γιατί ο σπόρος δεν έρχεται σε καλή επαφή με το έδαφος. Για τη συμπίεση του εδάφους μπορεί να γίνει ελαφρό κυλίνδρισμα, το οποίο όμως πρέπει να αποφεύγεται σε υγρό έδαφος.




Λίπανση και σπορά λειμώνιου τριφυλλιού

Συνιστάται φωσφορική λίπανση με ποσότητα 6 kg P2O5 πριν από τη σπορά και με την ίδια ποσότητα τα επόμενα έτη, κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η σπορά γίνεται σε γραμμές που απέχουν μεταξύ τους 25cm προκειμένου για χορτοδοτική καλλιέργεια και 40-45cm για καλλιέργεια σποροπαραγωγής. Η ποσότητα σπόρου κυμαίνεται από 1 έως 2 kg/στρ. ανάλογα με την ακρίβεια της σπαρτικής μηχανής, που χρησιμοποιείται. Η ανοιξιάτικη σπορά (Φεβρουάριο-Μάρτιο) θεωρείται πλεονεκτικότερη της φθινοπωρινής (Σεπτέμβριο). Σε πολλές περιοχές του κόσμου το λειμώνιο τριφύλλι συγκαλλιεργείται με άλλα ψυχανθή και αγρωστώδη, κυρίως με χειμερινά σιτηρά. Στη χώρα μας, για την εγκατάσταση τεχνητών λειμώνων σε αρδευόμενες περιοχές, συνιστώνται μίγματα λειμώνιου τριφυλλιού με φεστούκα ή δακτυλίδα. Για τη διευκόλυνση του φυτρώματος γίνεται άρδευση, όταν οι βροχοπτώσεις δεν είναι επαρκείς. Μέχρι την εγκατάσταση της καλλιέργειας συνιστώνται, για τις ξηρικές συνθήκες της χώρας μας, αρδεύσεις κάθε 15 ημέρες και αργότερα μία ή σπανιότερα δύο αρδεύσεις στο διάστημα μεταξύ δύο κοπών.




Συγκομιδή και διαχείριση χορτοδοτικής καλλιέργειας λειμώνιου τριφυλλιού

Η καλλιέργεια λειμώνιου τριφυλλιού διατηρείται παραγωγική και συνεπώς οικονομικώς συμφέρουσα μέχρι 3 έτη. Οι εδαφολογικές συνθήκες της χώρας μας, επιτρέπουν το πρώτο έτος από τη σπορά, να γίνονται κατά μέσο όρο 2 κοπές, ενώ τα επόμενα έτη μπορούν να φτάσουν και τις τέσσερις. Καταλληλότερο στάδιο κοπής, από άποψη ποιότητας θεωρείται η άνθηση του 20% των φυτών. Η υποβάθμιση της ποιότητας μέχρι την πλήρη άνθηση είναι μικρότερη από εκείνη που παρατηρείται στη μηδική. Για το λόγο αυτό και προκειμένου να αυξηθεί η απόδοση, μπορεί να γίνει συγκομιδή μέχρι το στάδιο της πλήρους άνθησης, πριν όμως οι πρώτες ταξιανθίες πάρουν καφετί χρώμα. Αν η άνθηση της πρώτης κοπής οψιμίσει λόγω των καιρικών συνθηκών, η πρώτη κοπή συνιστάται να γίνεται όταν τα φυτά έχουν ύψος περίπου 40cm. Η χλωρομάζα ξηραίνεται επί τόπου ή χρησιμοποιείται για ενσίρωση. Η καλλιέργεια του λειμώνιου τριφυλλιού μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και για βόσκηση. Χρειάζεται όμως προσοχή, γιατί υπάρχει κίνδυνος, τυμπανισμού στα ζώα. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα επειδή το λειμώνιο τριφύλλι συνεχίζει την ανάπτυξή του, μπορεί να γίνει βόσκηση ή κοπή και χορήγηση στα ζώα του χλωρού χόρτου, γιατί αυτή την περίοδο είναι δύσκολη η αποξήρανσή του.




Συγκομιδή και διαχείριση σποροπαραγωγικής καλλιέργειας λειμώνιου τριφυλλιού

Για σποροπαραγωγή αφήνεται συνήθως η αναβλάστηση μετά την πρώτη κοπή, γιατί τότε είναι ευνοϊκές οι συνθήκες για το πέταγμα των εντόμων, τα οποία είναι απαραίτητα για την επικονίαση. Η πρώτη κοπή πρέπει να γίνεται σχετικά νωρίς, ώστε να δοθεί επαρκής χρόνος για την άνθηση της επόμενης αναβλάστησης και την ανάπτυξη των σπόρων. Η συγκομιδή του σπόρου γίνεται όταν οι περισσότερες καρποταξίες (κεφαλές) έχουν πάρει χρώμα καφετί. Γίνεται είτε θερισμός και μετά την αποξήρανση των φυτών αλωνισμός είτε κατ' ευθείαν θεριζοαλωνισμός. Στην τελευταία περίπτωση χρησιμοποιείται συνήθως κάποια αποξηραντική ουσία, όπως αναφέρθηκε και στη μηδική.




[1]

Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

  1. "Ειδική γεωργία, Σιτηρά και ψυχανθή", Δέσποινα Παπακώστα-Τασοπούλου, Καθηγήτρια Γεωπονικής Σχολής Α.Π.Θ.